Sylwetki zawodników z ATP Tour i z Challengerów.

Kolejny nowy projekt na forum. W tym temacie będziemy zamieszczać sylwetki zawodników pod kątem ich stylu gry, mocnych/słabych stron które mają być pomocne w typowaniu kolejnych turniejów tenisowych. Na razie tylko 'haku' wyraził chęć współpracy, więc póki co opisy jego i moje się tutaj pojawią.

Oczywiście zachęcamy także innych użytkowników, z chęcią wysłuchamy każdych uwag które pomogą w jeszcze lepszym opisie. Jeżeli nie ma jakiegoś zawodnika (na początku będzie ich stosunkowo mało), a wiesz coś na jego temat lub potrafisz stworzyć cały opis to nie czekaj tylko wyślij mi PM do mnie lub do haku wiadomość z tym co wiesz na temat danego zawodnika.

Z czasem temat przybierze odpowiednią formę, na razie wygląd 'roboczy'.

Flavio Cipolla.
Mały Włoch, ale serce do gry i walki dwa razy większe. Z racji niskiego wzrostu nie posiada ani mocnego serwisu ani uderzenia - szczególnie balonowaty backhand. Jego najmocniejszą stroną jest regularność, wybieganie i gra przy siatce. Potrafi podczas wymiany nagle znaleźć się pod nią i skutecznie skończyć skrótem lub stop-voleyem. Im wolniejsza nawierzchnia tym lepiej dla Flavio, na szybkich niestety brakuje siły. Flavio lubi rywali którzy nie imponują regularnością, a grają dosyć mocno - wtedy może ich zabić swoją regularnością. Gorzej gdy naprzeciwko stoi inny "przebijacz" np. Vicente, M.Lopez, Vassallo-Arguello(chociaż on jest bardziej agresywny), wtedy w takich meczach jest sporo przełamań z obu stron, a wynik jest bardzo wyrównany. Trenowany natomiast jest przez swojego ojca. Uważajmy też na niego ze względu na 'dziwne' wyniki które nieraz osiąga.


Oleksandr Dolgopolov Jr.
...syn słynnego tenisisty z lat 70 który zajmował miejsca już w okolicach dwusetnego miejsca na świecie... Tak zarekomendował spiker na Porsche Open'07 w P-niu młodego Ukraińca J. Młodego i jeszcze nie w pełni rozwiniętego. Bardzo słabiutki w ataku, w miarę niezła obrona i dobry serwis to stanowczo za mało by się wybijać nawet na poziomie CH. Na szybkich nawierzchniach go nie widzę, natomiast ze słabszymi zawodnikami na ziemi Oleksandr powinien sobie radzić.


Marc Gicquel.
Zawodnik który gdy jest w formie to może pokonać wielu zawodników z czołowej 20 ATP.
Jestem świeżo po jego meczu z Robredo(22.10.07). Bardzo mocny serwis, bardzo kąśliwy return pod końcową linię. Dobrze się broni, przesiaduje na końcowej linii i bombarduje z Fh (lubi obiegać na Fh i kończyć piłki z odwrotnego Fh, z Bh czuje się słabiej). Aczkolwiek przy siatce też czuje się całkiem nieźle. Naturalnie zdarzają się błędy wynikające z jego mocnej gry. Najsłabsza jego strona to umiejętność gry tylko we Francji i Maroku J. Maroku, bo akurat tam są jedyne Afrykańskie turnieje tenisowe. Marc bowiem pochodzi z Tunezji, urodził się w Tunisie. Tamtejsza ziemia i francuskie hale (szczególnie nawierzchnia dywanowa) to miejsca gdzie z czystym sumieniem można grać Gicquela. Gdy nie czuje się pewnie to wtedy jego atuty ulatają gdzieś daleko, zaczyna niemiłosiernie psuć i przegrywa. Jest jednak na tyle solidny, że raczej nie przegrywa byle z kim. Rywali spoza pierwszej 100 ATP odprawia z kwitkiem by dalej się ogrywali w CH. Potrafi sporo, ale nie zawsze potrafi to pokazać poza swoimi 'terenami'.


Jan Mertl.
Po prostu drewniak. Potężny serwis, mocny Fh i do 5 potęgi nieregularny. Na szybkich nawierzchniach z podobnej klasy rywalami jeszcze sobie radzi, ale jak przychodzi zagrać z kimś kto wie co to regularna, kątowa gra (np. Pashanski, Berlocq, Galvani, Hajek) to już jest po Mertlu. Dużo w jego grze zależy od dyspozycji serwisowej.


Josselin Ouanna.
Jako, że młodego Francuza na pewno spotkamy nie raz na CH szlakach warto zapoznać się z jego sylwetką. Wysoki dobrze poruszający się po korcie, stara się grać mocno i płasko. Solidny pierwszy serwis, drugi jednak gorszy. Jest regularny... do czasu. Wytrącony z równowagi zaczyna popełniać błąd za błędem przez co może przegrać nawet cały mecz. Przeciwko furiatom, krzykaczom spokój Ouanny może być bezcenny, ale wystarczy jedna sporna piłka i wszystko może się posypać, także nad mentalną stroną Josselin musi popracować, bo materiał na niezłego CH grajka jest.


Bjorn Phau.
Niemiec dysponuje bardzo mocnym serwisem, bardzo ładny kończący Bh i nadaje się na szybsze nawierzchnie. Niestety gorzej z jego Fh z którego popełnia sporo błędów. Warto go grać na szybkich nawierzchniach, w dobrej dyspozycji serwisowej ciężko go przełamać. Niestety dużym minusem są przestoje, potrafi grać część meczu świetnie, po czym przychodzi dołek i strata serwisu wtedy jest tylko kwestią czasu.
Oryginalne rysy twarz zawdzięcza swojemu ojcu który pochodzi z Indonezji.


Yuri Schukin.
Nie prezentuje najwyższego poziomu, ale też nie jest beznadziejny. Stara się grać mocno, płasko, trafiać w kort, co jednak nie udaje mu się tak często by nazwać go regularnym grajkiem. Jeżeli trafi na dobrego i regularnego obrońce który ma trochę siły to Rosjanin ma problemy. 1 serwis w porządku, drugi jednak słabszy. Zdarzają mu się też dziwne, seryjnie popełniane błędy. Pewien poziom już prezentuje, słabszych od siebie rywali ogrywa i raczej nie przegrywa byle z kim.
Są jednak podejrzenia, że nie wszystkie mecze z jego udziałem są 'czyste'(np. vs. Berlocq).


Jan Vacek.
Czech to już starsze pokolenie tenisistów którym bliżej do zakończenia kariery niż do zdobywania kolejnych tytułów. Z racji dobrych warunków fizycznych posiada mocny serwis i ... na tym można by zakończyć. Owszem potrafi przejść do ataku, nawet przy siatce zdarza mu się bywać, ale poruszanie po korcie, obrona skutecznie deprecjonuje te atuty i sprawia, że obecnie Jana nie jest ciężko ograć. Zawodnicy którzy potrafią ruszyć rywala z miejsca, grać mu po liniach (np. Sluiter) i nieźle czują się w obronie (np. Ulihrach) są w stanie poradzić sobie z Vackiem. Czech jest jednak groźny na szybkich kortach, szczególnie gdy rywal nie dysponuje większą siłą i umiejętnością gry w obronie.

Ernest Gulbis
Pokerzysta

Zdecydowanie preferuje nawierzchnie szybkie, do gry na których predestynuje go wysoki wzrost, oraz bardzo dobry, regularny mocny forhend. W swoim arsenale posiada świetny wyrzucający serwis, nie tylko bity „na chama”. Na clayu grywa tylko kiedy musi, zdecydowanie nie jest to jego ulubiona nawierzchnia, choć pierwszą rundę Roland Garros 2007 przeszedł pokonując Tima Henmana.
Zdecydowanie leżą mu zawodnicy opierający swa grę na mocnym serwisie, gorzej grywa mu się z technikami pokroju Ferrero czy Santoro, w dłuższych wymianach nie wytrzymuje długo i spala się, wywalając piłki na aut.
Świetnie zaprezentował się na tegorocznym US Open, gdzie doszedł aż do 1/16, pokonując m.in. Tommy ‘ego Robredo.
Kariera przed nim, na pewno musi poprawić grę w długich wymianach, oraz nieco popracować nad techniką.
Trenerem Ernesta jest Nikola Pilic, sławny w latach 70- tych Chorwat. Wśród swoich zainteresowań gracz wymienia grę w pokera, także przy obstawianiu na niego trzeba pomyśleć dwa razy


Peter Luczak
Niestety nie Polak

Choć ma już 28 lat, dopiero w tym sezonie pokazał sie w pierwszej setce. Bardzo dobrze serwujący gracz, potrafi zaserwować asa, lubi dłuższe wymiany, umie skończyć wymianę uderzeniem przy linii końcowej. Czasami zaskoczy udanym odwrotnym forhendem. Jak sam mówi, sukcesy w 2007 roku zawdzięcza swojemu nowemu trenerowi, Australijczykowi Shannonowi Nettle.
Mocny challengerowiec,który potrafi zaskoczyć niejednego tenisistę z pierwszej setki,preferujący nawierzchnie ziemne. Jeszcze nieraz zaskoczy.

Gael Monfils
Latający raper

Wysoki,dobrze zbudowany francuz. Mocny serwis, mocny forhend. Dużo gra dropszotem. Świetny junior, który nie do końca potrafi odnaleźć się w "dorosłym" tenisie. Nierówny. Potrafi zagrać świetny mecz, by na drugi dzień przegrać bez walki. Bardzo sprawny fizycznie, lubi robić szpagaty na korcie. Mówi się o nim że to nieoszlifowany diament, nie bez racji. Showmen. Lubi zatańczyć na korcie, rozbawić publiczność. Pozytywna postać w tourze, przed nim jeszcze masa pracy, ale jego czas przyjdzie.

Janko Tipsarevic
Człowiek Zagadka.

Serb preferujący nawierzchnie ziemne, oraz wolne korty twarde. Gracz defensywny, nawet na trawie mecze rozgrywa z końcowej linii. Umie zagrać wszystko, w repertuarze posiada: świetny serwis, mocny, kończący odwrotny forhend, bardzo regularny oburęczny bekhend, oraz świetne wyczucie do skrótów. Słabą strona jest natomiast psychika i problemy z koncentracją. Kiedy się zatnei, potrafi przez wiele gemó z rzędu grać bardzo nerwowo, na niskim poziomie.
Jeden z najoryginalniejszych tenisistów w tourze: występuje w okularach, ma kolczyki w brwiach i wardze.
Na rozkładzie ma kilka nazwisk z czołówki: Hewitt , Murray, Berdych, Tursunow, Safin. Potrafi wygrać z każdym. Przegrać niestety też.

James Blake
Tenisista po przejściach.

Utalentowany, wychowany na hardzie Amerykanin. Nieobliczalny, nie radzący sobie z presją.Potrafi grać jak natchniony, by w decydujących momentach spalić się psychicznie. Bardzo ciekawa postać, jego inteligentne wypowiedzi są często cytowane przy różnych okazjach. Gra z powodzeniem nahardzie i szybkich nawierzchniach , na clayu jest bezbronny.
Niewiele brakłoby, a nie byłoby go dziś wśród graczy ATP.Podczas treningu w Rzymie złamał kręg szyjny, na szczęście udało mu się wrócić do zawodowego tenisa. Ma sposób na Davydenkę (h2h 6:0) i Nadala (3:0).


Guillermo Canas
Walka do końca.

Walczak jakich coraz mniej. Potrafi biegać do każdej, nawet beznadziejnej piłki. Dużo zdrowia zostawia na kortach, co sprawia, iż mecze z jego udziałem ogląda się świetnie. Niestety styl jego gry, jaki proponuje doprowadza go często do kreczowania i poddawania meczów z powodu kontuzji.
Typowy "all court player", czyli tenisista radzący sobie na każdej nawierzchni.Z racji pochodzenia ulubioną jest oczywiście mączka. Dobry, choć nie rewelacyjny serwis, mocny, siłowy forhend, oburęczny, nieco słabszy bekhend, grany niekiedy z wyskoku. Regularność w grze, wybieganie i dobre przygotowanie siłowe.
Bohater afery dopingowej z 2005 roku.
Zmora Federera, dał sygnał innym , ze Roger to nie skała i można go pokonać. Nawet dwa razy z rzędu. Nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Novak Djokovic
Blisko , coraz bliżej

Wszystko wskazuje na to, że to przyszły numer jeden światowego tenisa. Świetny na każdej nawierzchni. Bardzo dobry serwis, umiejętnie plasowany. Jeden z najlepszych oburęcznych bekhendów wśród obecnej czołówki. Bardzo szybki. Myśli na korcie, umei dostosować grę do każdej sytuacji, do każdego przeciwnika. Pewny siebie. Właściwie nie miewa słabszych dni.
Mówi się, iz powinien jeszcze popracować nad wytrzymałością, po kilku meczach o wysokiej skali trudności, kondycyjnie nie wytrzymuje, co było dobrze widać w tegorocznych szlemach. Przyszły sezon moze należeć do niego.
Z ciekawostek : woleja uczył go Fibak Oczywiście w Monaco

Agustin Calleri.
Kibic piłkarskiego Boca Juniors, lubiący dobrą zabawę Argentyńczyk. Potrafi pokazać kilka obliczy na korcie. Jego najlepsze to : kapitalny 1-ręczny Bh(po linii niczym Gasquetowski), bardzo regularny i dokładny, do tego rotacyjny mocny serwis, świetny długi return pod samą linię, same superlatywy. Gorsze : popełniający masę błędów, co gorsza nie walczący zawodnik. No i jego Sopocki występ przeciw Koubkowi. Na pewno grać potrafi, jeżeli rywal nie posiada skutecznego serwisu i nie regularną ścianą to może mieć z Agistenem nie lada problemy. Bardzo mocny serwis, kończące nie odbioru uderzenia to jedyna skuteczne broń przeciw niemu. Albo twarda skała która wyprowadzi Callerego z równowagi (np. Canas).


Guillermo Garcia-Lopez.
Hiszpan obdarzony dobrymi warunkami fizycznymi. Mocny serwis i bardzo duża ilość niewymuszonych błędów. Żilermo lubi przesiadywać na końcowej linii i cierpliwie przebijać. Bh 1-ręczny, ale balonowaty, fh lepszy. Gdy trafi na solidnego cierpliwego gracza który potrafi utrzymać piłkę w korcie to ma Hiszpan problemy. Ostatnio Pashanski i Chela udowodnili jak trzeba grać z G-Lopezem. I jego chwiejna forma, aczkolwiek szczególnie mobilizuje się na turniej w Estoril gdzie od kilku lat regularnie melduje się w ćwierćfinałach, półfinałach.


Paul-Henri Mathieu.
Naprawdę spory talent, niestety targany licznymi urazami, ale wydaje się że w końcu zaczyna grać na skalę swoich możliwości. Rok 2007 na pewno najlepszy w jego dotychczasowej karierze. Uniwersalny zawodnik, czuje się zarówno dobrze na ziemi jak i na szybszych nawierzchniach. Regularny, mocno bijący piłki z obu stron, mocny serwis umie bardzo bardzo dużo. Do tego świetnie się porusza po korcie, jest bardzo szybki, czuje się dobrze zarówno w ataku jak i w obronie. Mentalnie czasami zdarza mu się jeszcze zawieść, ale można powiedzieć, że ten zawodnik jeszcze się rozwija i już teraz stać go na bardzo dużo.
Jego trenerem jest słynny Thierry Champion, tak więc o jego dalsze losy możemy być spokojni. Aha, ma dużego pecha do .. Verdasco J.

Florian Mayer.
Zawodnik który niczym się nie wyróżnia, ciuła punkty wygrywając pojedyncze CH, skupia się na dwóch-trzech dużych turniejach gdzie zachodzi daleko (np. Sopot) i kończy sezony w okolicach 50 miejsca ATP. Niesamowite, zaiste. Mayer nie posiada zbyt mocnego serwisu, bazuje głównie na błędach rywala, rzadko sam atakuje przesiadując na linii końcowej i mozolnie przebijając piłkę na drugą stronę siatki. Jeżeli ktoś potrafi mocno przyłożyć, a i nie popełnia błędu za błędem to Mayera da się nie trudno ograć, szczególnie na hardzie. Niemiec jest zdecydowanie groźniejszy na ziemi. Jego firmowym uderzeniem jest Bh z wyskoku.

Frank Dancevic
Nadzieja Kanady

Spokojny,czasem nawet flegmatyczny w ruchach. Doskonały serwis, wszechstronny, umie zagrać mocno forhendem po linii, nieźle wychodzi mu jednoręczny bekhend. Umie zagrać przy siatce, umie zaatakować. Słabiej wychodzą mu skróty. Umie dobrze rozegrać taktycznie mecz, potrafi rozrzucić rywala po korcie. Dobre występy na razie na hardzie amerykańskim, gorzej wiedzie się mu w Europie. Jest jeszcze neico niedojrzały psychicznie, wydaje się że niektóre mecze przegrywa w szatni.
Dobrze gra się mu z rywalami o mocnym serwisie, którzy grę opierają na mocnej siłowej grze z forhendu, typu Roddick. Ma patent na Del Potro, w tym roku 3:0.
Należy mu dać jeszcze czas na dojrzewanie do zwycięstw.

Richard Gasquet
Młody Gniewny

Młody Francuz o wielkim talencie. Typowy "shooter", rozgrywający mecze zza końcowej linii. Posyła świetne forhendowe bomby, umie rozrzucić rywala po kątach. Posiada świetny, jednoręczny bekhend, bardzo w stylu Federera, którego już raz pokonał.Stopniowo pnie się w górę rankingu.Wydaje się jeszcze trochę dziecinny,nieco niedojrzały.
Preferuje nawierzchnie szybkie, na clayu grywa rzadziejŚwietne występy na trawie, potrafi świetnie zagrać serve & volley. Pokonać go potrafią cierpliwi przebijacze pokroju Nalbandiana czy Ferrero, świetnie natomiast radzi sobie z hardowymi graczami o mocnym serwie : Ljubicicem, Blake'em, czy Murrayem.
Gracz rozwojowy, wielka nadzieja Francji.

John Isner
Drwal

Znakomity serwis plus poprawka z forhendu. Nic poza tym. A mimo to potrafi pokonać znamienitszych od siebie rywali. Obstawienie tiebreaku w jego meczu to niemalże pewna wygrana. Na razie grywa tylko w amerykańskich challengerach z tamtejszymi drwalami mu podobnymi. Z racji serwisu bardzo trudno go przełamać, bronią przeciw niemu wydaje się rozrzucanie go po korcie, co powinno powodować rosnące zmęczenie i w konsekwencji mniej pewną rękę.

Nicolas Lapentti
Przystojniak

Nicolas potrafi bardzo mocno zaserwować, kondycję ma żelazną, świetna praca nóg. Grywa bardzo dobrze na clayu, umie także przestawić się na szybsze, halowe nawierzchnie. Pokonać go można zaczynając od razu mecz z wysokiego pułapu, nie dając mu zbyt wiele okazji na wejście w dłuższe wymiany. Dosyć długo rozgrywa się, im dłużej na korcie, tym rzadziej się myli.
Z racji urody plotkowano o jego romansie z Kurnikową. Król parkietów i Players Party. Trzeba uważać z obstawianiem na niego, nie wiadomo kiedy kładzie się spać.

Ivan Ljubicic
Baloniarz

Ljubicic to przede wszystkim świetny, cięty serwis, ciekawy jednoręczny bekhend, często grany slajsem. Mecze stara się rozgrywać zza końcowej linii, gra nieźle w obronie, gorzej u niego z atakiem, wizyty przy siatce kończą się różnie, często daje się mijać, szczególnie graczom pokroju Roddicka czy Gasqueta, którzy mają mocne, pewne uderzenie. Jest dość regularny.
Trzeba jednak zwrócić uwagę na jego uderzenia, które są nieraz tak wysoko nad siatką , że potrafią zabijać nisko latające ptaki.
Bardzo często w jego meczach dochodzi do tiebreaków, które wygrywa dzięki ogromnemu doświadczeniu.

P.S. Pamiętam taki mecz Costa - Lapentti na Roland Garros w 2003
i Lapentti w piatąym secie dwa razy prosił treinera,miał zakładana maseczkę tlenową,nie miał siły nawet stać i 3mac rakiety!
A przy stanie po 3(oprócz serwisu rzecz jasna) wszystkie zagrania jakie grał to były dropshoty...Tak go Costa zmęczył
Ale to stare dzieje...

Teraz porcja graczy mniej znanych, ale czających się w CH, krótko o nich, ale treściwie :

Kevin Anderson. RPA. W relacji kolegi ze Stanów wynika, że mamy do czynienia z dziwolągiem :). Kevin ma bardzo mocny serwis, jest bardzo wysoki – dobrze się porusza i nie chodzi do siatki :). Trzeba będzie zdobyć jakieś nagrania z meczami tego młodzieńca by potwierdzić te słowa.

Mathias Bachinger. Niemiec posiada solidny serwis i poprawna gra z głębi kortu. Zawodnik rozwojowy.

Richard Bloomfield. Wielka Brytania. Niezły serwis, częste wycieczki do siatki, gra płasko. Szczególnie skuteczny na trawie. Nie pokazuje emocji na korcie. Typowy flegmatyczny angol.

Hector Ruiz-Cadenas. Hiszpan, grający głównie fjuczersy. Pokazał się jednak w końcówce ub. roku i tym również – łącznie dwa finały i półfinał jak na zawodnika który dla mnie powinien grać maksymalnie w 2r. CH jest sensacją :). Ma poprawny 1 serwis, drugi już słabiutki. Raczej nie atakuje, woli stać na linii i przebijać(głównie topspin Fh), owszem jest regularny, ale to za mało. Gubi się gdy ktoś potrafi zaatakować lub jest niezłym technikiem.

Benedikt Dorsch. Niemiec, fajny zadziorny, waleczny zawodnik. Ma niezły serwis, ale kończącego uderzenia brakuje, musi sobie wybiegać punkt. Jest dosyć niski.

Rainer Eitzinger. Austriak, w ataku marniutko, ot zwykły przebijaczyk z końcowej linii. Gdy próbuje zagrać mocniej to dużo psuje. Ostatnio zdarzyło mu się przegrać nawet z Lorenzim.

Brendan Evans. USA. W wieku 15 lat podpisał kontrakt reklamowy z Nike. Typ pracusia kortowego, z niezłym serwisem i dobrą grą przy siatce. Do tego bardzo ekspresywny i wybuchowy co jak widać po wynikach przeszkadza mu w grze :).

Federico Gil. Jedyny Portugalczyk który od czasu do czasu zaskakuje. Przebijacz aczkolwiek technika nie jest mu obca i potrafi ładnie kątowo zagrać. Nie ma zbyt dobrych warunkach fizycznych, nie ma mocnego uderzenia, ale walczy jak mało kto.

Paul Goldstein. USA – czyli mocny serwis, mocny Fh = czyli reszta przeciętna – Bh i obrona to nie jego bajka.

Jan Hajek. Niespełniony do końca potencjał. Bardzo dobry technik, lubi przebijać, ale piłki zagrywa w narożniki kortu, regularny, poprawny serwis. Zdecydowanie woli korty ziemne od szybkich. Wydawać się mogło, że po poprzednim roku (2006) gdzie grał rewelacyjnie (wygrał m.in. w Poznaniu), rozwinie się jeszcze bardziej i zacznie z sukcesami grać w dużych turach ATP. Niestety rozwój zatrzymały liczne kontuzje. W 2007 aż siedmiokrotnie był zmuszony do poddania meczu przed jego zakończeniem w normalnych warunkach. Szkoda. Bardzo ambitny chłopak, wierzę, że jeszcze zobaczymy go jak zwycięża w niejednym turnieju.

Diego Junqueira. Jeden z najmniejszych zawodników w tourze, z racji warunków fizycznych nie ma serwisu i nie lubi gdy ktoś mocno go returnuje i ogólnie gra mocny agresywny tenis. Jego niewątpliwą zaletą jest jego Fh, regularny i dokładny. Tym nawet zdarza mu się wygrać mecze :). Ograć go potrafi również gracz który myśli i czyta jego grę. Diego nie posiada także Bh, gra na tą stronę to kopalnia punktów dla rywala.

Michal Mertinak. Słowak, gracz głównie do debla w Davis Cupie. Jeden z ostatnich klasyków stylu serve and voley ale niewiele poza tym. Jak trafi pierwszym podaniem jest dobrze, w innym przypadku już gorzej. Groźny u siebie w turniejach na szybkich kortach, na ziemi słabszy, bo wymiany na pewno nie są jego żywiołem.

Eric Nunez. USA. Jedna broń – Fh. Koniec opisu.

Jean-Claude Scherrer. Szwajcar, solidny i bardzo mocny serwis(deblowy różnorodny). Aczkolwiek ruszyć go po korcie, pogonić i już jest trochę gorzej. Fajny 1 ręczny Bh.

Simon Stadler. Niemcy. Średniuteński serwis. Topspinowy Fh i 1-ręczny Bh. Ogólnie dosyć zabawny zawodnik. Dużo gra na hardzie, ale powinien raczej częściej próbować na ziemi, tam byłby skuteczniejszy.

Lamine Ouahab. Algierczyk. Największy luzak w ATP. Ma potencjał, naprawdę. Dużo umie, ale jest mega leniem. Skróty, wymiany to jego żywioł. Serwis.. ano średni. Ma osobowość. No bo kto zamiast wstć na mecz, spokojnie sobie śpi w hotelu ? :). Oczywiście tylko Lamine !!!!

Scott Oudsema. USA. Siłowa gra, serwis + Fh – czyli średnia amerykańska krajowa. Jeden z wielu mu podobnych czyli bardzo średnich.

Wesley Whitehouse. RPA. Artysta. I ten bliżej cyrku niż wirtuoz Santoro. Można go porównać do Labadze, chociaż nie jest hm tak duży jak Irakli, ale też nie jest mały :). Ma dobry return i łapie piłkę po serwisie rywala bardzo blisko linii serwisowej. Podobnie jak Gruzin bardzo ekspresyjny na korcie. Musi popracować nad kondycją w trakcie turnieju, czasami po kilku meczach zaczyna brakować pary na kolejne.

Amer Delic.
USA, ale ze słowiańskimi korzeniami(jego rodzice pochodzą z Bośni). Zawodnik który dzięki dobrym wynikom w CH znalazł się w pierwszej setce może z niej równie szybko wypaść na wskutek słabszych umiejętności od rywali na staje grających w tourach ATP. Amer bardzo często przy siatce. Serwis bardzo mocny tudzież nieregularny. Bardzo średni return, jeszcze słabsze poruszanie się po korcie (no jest drewnem..) I zdecydowanie lepiej czuje się pod siatką aniżeli na linii końcowej. Takich jak on, a nawet słabszych mamy na pęczki w amerykańskich challengerach.

Steve Darcis

Bardzo dobry return, dobry w dłuższych wymianach. Zupełnie genialny jednoręczny bekhend kończący. Na ziemi bardzo groźny dla każdego, umie wypracować sobie sytuację do ataku, dobrze "czyta grę". Potrafi zagrać wszystko.
Nie powinien mieć problemów z całą rzeszą ziemnych przebijaczy. Groźniejsi dla niego sa zawodnicy o mocnym, kończącym uderzeniu. Zawodnicy o słabszym serwisie będą zabijani świetnymi returnami.
Jeszcze niestabilny, lecz powoli dobija się do czołówki. Będzie groźny w przyszłym sezonie.

Feliciano Lopez

Świetny serwis, zawodnik leworęczny, więc tym bardziej groźny z serwisu. Świetny, topspinowy forhend, chyba jego najgroźniejsza broń. Duze pojęcie o grze kątowej. Świetny mocny return. W Feliciano tkwi duży potencjał.
Niestety psychicznie nie ułożony. Znany z rozmów z samym sobą.
Na szybkich nawierzchniach niestraszny mu żaden specjalista od ziemi, bije ich tam na głowę. Nie ma jednak cierpliwości do przebijania piłek, woli zakończyć akcję, niż czekać na błąd przeciwnika. Bardzo dobra gra na wszelkich sztucznych nawierzchniach halowych.

David Nalbandian

Gracz kompletny. Jeden z najlepiej przygotowanych koncydyjnie graczy w tourze. Do historii przechodzą jego wspaniałe 5-setówki w szlemach.
Gracz potrafiący wygrywać wszędzie, na każdej nawierzchni. Zawsze dobrze przygotowany do szlemów. Postrach czołowych tenisistów świata. Zawsze toczy wyrównane boje z Federerem.
Jeszcze do niedawna częściej niż na korcie widywany jednak w barach szybkiej obsługi niż na korcie.
W końcu, po 1,5 roku bez trenera zatrudnił Martina Jaite, niezłego zawodnika, obecnie jednego z najlepszych trenerów. Zrzucił zbędne kilogramy i zapowiedział powrót do czołówki. Słowa przekuł na czyny już w Madrycie, pokonując Wielką Trójcę(Nadal,Djoko a w finale samego Federera).
Charakterystyczne dla niego jest to iż bardzo często przegrywa pierwsze sety w meczach, by potem w świetnym stylu wygrywać pojedynki.
Cel jaki stawia sobie z nowym trenerem to pierwsza piątka na świecie w ciągu 2 lat.

Nikolay Davydenko

Zapomnijmy na chwilę o ustawionych meczach.
Nikolay to doskonały return, mocny bardzo regularny bekhend. Do tego świetny z niego biegacz.Tenisista wszechstronny, groźny na każdej nawierzchni. Jeden z najlepszych obecnie tenistów.
Jednak mimo takich atutów, wyraźnie idzie w ślady swego rodaka, Jewgienija Kafielnikowa,kiedyś również podejrzewanego o ustawianie własnych mecz, teraz... zapalonego pokerzysty Jeżeli juz decydujemy się grać na Rosjanina, to tylko w turniejach szlemowych, gdzie pokazuje na co naprawde go stać i dochodzi bardzo daleko.



Andy Roddick

Jak gra A-Rod wiedza wszyscy: potężny serwis i mocny forhend. W tym roku bardzo poprawił oburęczny bekhend.
Wszkazówek jak go pokonać udzielił nam całkiem niedawno czarodziej Santoro.
Przede wszystkim należy mieć mocny return, i wchodzić na jego drugi serwis z mocnym returnem. Dobre przeciw niemu sa także slajsowane , rotowane piłki. Dobrze zakręcona piłka przez technika pokroju Santoro i Roddick zaczyna się gubić, nie wie co ma zagrać.
Nie należy też wdawać się z nim w mocne wymiany crossowe, gdyż w nich Andy raczej nie popełnia błędów.
Ma wielki kompleks Federera.

JUAN CARLOS FERRERO


Hiszpański tenisista,były numer 1 na świecie.
"El mosquito" czyli komar(taki przydomek nosi JCF w swoim kraju)
to jeden z niewielu zawodników z Półwyspu Iberyjskiego który radzi sobie na wszystkich nawierzchniach ale rzecz jasna najlepiej czuje się na kortach ziemnych.
Ferrero dysponuje piorunującym forhendem i dwuręcznym kąśliwym backhandem z którego często potrafi zagrać winnera.
Wolej i gra pod siatką to nie jego żywioł.
Serwis to uderzenie które przez ostatnie dwa lata bardzo poprawił(szczególnie wyrzucający na prawe caro jest trudny do odbioru).
Jego ulubionym i sztandarowym zagraniem jest dropshot z wejścia na crossa forhendowego.
Trzeba jednak stwierdzić,że to nie jest już niestety ten sam zawodnik co 4,5 sezony temu kiedy ogrywał wszystkich kiedy chciał i jak chciał(Ciężka kontuzja pleców zastopowała jego karierę).
Ale pamiętajmy,że to gracz najwyższego formatu i mimo że teraz bardziej niż tenis pochłania go rodzina(czeka na potomka) i sprawy biznesowe (oprócz słynnej szkółki tenisowej nazwanej jego imieniem założył ostatnio Hotel) to myślę że pokaże jeszcze na co go stać!!!
Bo jak mawia o nim B.Becker to jeden z niewielu graczy którzy mają serce mistrza...

Kolejna porcja graczy z CH :

Pablo Cuevas.
Dobry serwis, fajny Bh z którego potrafi skończyć wymianę(Fh ma trochę słabszy, mniej regularny). Gra agresywny tenis, ale jeśli chodzi o atak musi się podszkolić – szczególnie gra przy siatce nie należy do jego najmocniejszych stron. Także, musi częściej trafiać w kort jeśli chce potwierdzić komentarze na temat jego rzekomo dużego talentu. Na pewno ma poukładane w głowie, psychika to jego atut, więc może w niedługim czasie będziemy częściej widywać Urugwajczyka w większych turach niż CH.

Dennis Gremelmayr.
Lewa ręka, problemy z psychiką i przede wszystkim nierówna forma. Umiejętności posiada jako takie. Potrafi skończyć, posłać asa, skutecznie zreturnować. A czasami potrafi ekspediować 75% piłek na aut, grać lekko, bez pomysłu. Bardzo chimeryczny zawodnik. Jeśli niemieccy zawodnicy jadą gdzieś w kilka osób na turniej i przegrywają hurtowo w 1r. , a jest tam Dennis to warto zagrać przeciwko niemu.

Ivo Klec.
Słowacja. Dużo winnersów przeplata z niewymuszonymi błędami. Brakuje mu regularności, konsekwencji i zimnej krwi w ważnych momentach meczu. Już niejeden mecz przegrał w końcówkach przez te braki. Aczkolwiek gracz rozwojowy, jeszcze ma szansę poprawić poziom. Uwaga : lubi obstawiać mecze kolegów, warto się z nim kolegować :).

Lukas Lacko.
Słowacja. Urozmaicony serwis. Stara się rozrzucać rywala, grając po liniach, ale dokładność nie przekłada się w siłę takich uderzeń. Mocna i dokładna gra to skuteczna broń przeciwko Laczce. Rozwojowy zawodnik.

Marc Lopez.
Waleczny, żadna piłka nie jest dla niego stracona. Dosyć regularny, oczywiście przebijacz z końcowej linii. Serwis jak i jego warunki fizyczne niezbyt imponujące. Nie posiada także, kończącego uderzenia.

Paolo Lorenzi.
Dobry 1 serwis, 2 zdecydowanie gorszy. Ogólnie słaby grajek, głównie końcowa linia – czasami gra mocno i agresywnie, czasami defensywnie. Regularność też nie jest jego mocną stroną. Imprezowicz, nawet jeśli ma mecz następnego dnia :).

David Novak.
Czechy. Lewa ręka, stara się urozmaicać grę, a to skrót, a to końcowa linia, a to siatka. Serwis raczej przeciętny.

Jan Masik.
Mocny serwis i Fh, ale jednak nadal drewno. Nerwowy na korcie, łatwo się podpala i wtedy sporo psuje. Ma szanse jeszcze się rozwinąć tenisowo.

Julio Peralta.
Chile. Typowy przebijacz, dwa metry za końcową linię i rzeźbiarstwo klasyczne.

Slimane Saoudi.
Francuz z Algierskim paszportem który swego czasu swoją lewą ręką sam ograł Polaków w DC. Teraz grywa rzadko, już ma ponad 30 lat, ale czasem gdzieś tam wystąpi w CH. Gra technicznie, z Bh głównie slajsy, Fh średni. Gubi się przy siłowej grze rywali.

Raemon Sluiter.
Oburęczny Fh i Bh. Jak jest forma to regularnie czyści linie boczne gdzie potrafi zagrać bardzo dokładnie i mocno. Oczywiście bardzo dobry serwis i gra przy siatce. Trochę słabiej w obronie i przestoje podczas których potrafi bardzo dużo psuć. Zawodnik o ogromnym doświadczeniu, ale bliżej mu do zakończenia kariery niż jej kontynuowaniu.

Julio Silva.
Brazylia. Rotowany Fh, serwis i Bh na solidnym poziomie. Dobrze gra przy siatce, bardzo dobrze się broni, do tego bardzo regularny i dokładny. Dużo biega i walczy o każdą piłkę. Dziwi mnie, że tak dobrze grał w Poznaniu, a w innych turniejach nie potwierdza swoich dużych umiejętności. Ma bardzo ładną sympatię :).

Simone Vagnozzi.
Słaby serwis, szczególnie 2 o którym jednak lepiej nie wspominać. Skromne warunki fizyczne. Nie lubi siłowej gry u rywali. Marniutki zawodnik.

Santiago Ventura.
Dużo biega, regularny, całkiem solidny serwis. Na minus to zdrowie, że tak to określę. Raczej nie jest wstanie zagrać długich dwóch ciężkich meczów pod rząd. Gdy brakuje „prądu” pojawiają się błędy, ale na pewno ambicji nie można mu odmówić. Chłodnej głowy natomiast mu brakuje i jest „gorąco” gdy podczas meczu wyniknie sporna piłka.

Fernando Vicente.
Kolejny przedstawiciel ziemnej Hiszpanii. Doświadczony i sprytny gracz. Umie wykorzystać warunki na korcie, np. gdy przeciwnik gra pod słońce to wtedy Fernando lubi grać często loby. Owszem jest regularny, szczególnie z Fh, ale Bh to już tylko baloniki, nietrudne do zbicia. Serwis techniczny, ale niezbyt mocny, wręcz słaby. Czeka na błąd rywala, lubi przeciwników którzy mają gorącą głowę i dużo psują. Z poza kortowych ciekawostek to Vicente jest namiętnym palaczem, a także lubi odpuszczać mecze z różnych powodów.

Pere Riba-Madrid.
Hiszpania. Na razie bardzo przeciętny przebijaka, aczkolwiek piłkę w korcie potrafi przytrzymać. Mocniejsza, agresywniejsza gra i nie ma Ryby. Ma 19 lat, a więc na pewno poczyni postępy i będzie dużo grał w CH w przyszłym roku.

Alberto Portas.
Kozioł. Mocny serwis i Fh, a tak to ogromna masa nie wymuszonych błędów. Oczywiście końcowa linia, kolejny Hiszpański przebijaka.

Jaroslaw Nieminen
Sciana

Lewa ręka sprawia dużo kłopotów przeciwnikom Fina. Mocny forhendowy topspin i niezłe płaskie przyspieszenie z bekhendu. Serwis poniżej średniej ATP. Co mnie ostatnio zaskoczyło w grze Fina, to to, że ma niesamowicie duży procent wygranych piłek przy siatce. Widać, że gra w debla bardzo dużo mu pomogła w wytrenowaniu tego, niestety już nieco zapomnianego, elementu tenisowego rzemiosła


Stasiu Wawrinka
stylista

Jeden z piękniejszych jednoręcznych bekhendów i zarazem Szwajcarska kopalnia punktów. Solidny serwis, mocny forhend, o bekhendzie już pisałem, wolej przyzwoity. Wydawałoby się, że zawodnik kompletny, ale... brakuje mu jeszcze tego czegoś co mają najlepsi. W ważnych momentach ręka troszkę drży. Jak popracuje trochę z psychologiem to będzie bardzo trudny do ogrania. Materiał na pierwszą 10, a może nawet i wyżej.


Żuan Del Potro
armata bekhendowa

Chyba najsilniejszy dwuręczny bekhend w ATP. W uderzenia z lewej strony angażuje całe ciało i widać to po szybkości piłek. Serwis bardzo dobry, w czym niewątpliwie pomagają mu warunki fizyczne (195cm i nadal rośnie). Mimo swoich 19 lat jest już ukształtowanym tenisistą. Pomiesza w rankingach.

Fabrice Santoro
Artysta... Magik kortów:)

Po dzisiejszym meczu z Djoko nie mogę się oprzeć... oj będzie brakować Fabrice'a gdy zdecyduje się skończyć przygodę z tenisem. Zawodnik, który potrafi wszystko... może nie ma w tym siły Karlovica, ale precyzja i technika najlepsza na świecie. Jeden z nielicznych graczy stosujacych jeszcze oburęczny bh... nawet grając woleja przy siatce. W hali groźny wciąż dla każdego... serwis może nie super mocny, ale niezwykle precyzyjny... przy siatce mimo skromny warunków fizycznych wyczynia cuda... a najgroźniejszy jest, gdy musi dobiegać do piłki - chyba nie ma drugiego takiego gracza, który z najtrudniejszych i najniżej odbijających się piłek potrafi tak mijać!

Nicolas Almagro.
Zawodnik który stylowo pasuje nawet na korty twarde, ale nie może to się przełożyć na dobre wyniki. Dysponuje bardzo mocnym Fh, również serwis ma mocny, aczkolwiek nie zawsze potrafi go utrzymać na dobrym poziomie przez cały mecz. Słabszy Bh, głównie żeby przebić. Natomiast regularność i gra przy siatce natychmiast do poprawy. Najbardziej Hiszpan pasuje mi na szybkie korty ziemne (np. Bastad, Gstad, Hamburg) + jego ulubiony turniej w Valencii.

Marcos Baghdatis
Zawodnik niemalże kompletny. Świetny serwis, bardzo mocny Fh i Bh - do tego niesamowite przyspieszenie przy kończących strzałach. Dobrze biega, niemalże do każdej piłki, często ryzykuje po liniach lub narożnikach przez co oczywiście popełnia błędy, ale przy takim stylu one muszą się przydarzać. Typowy hard-hitter. Ktoś kto nie jest regularny i ma słabsze od niego uderzenie z końcowej linii to może mieć z Marcosem bardzo ciężką przeprawę. Zauważalny jest u niego kłopot z zawodnikami którzy preferują częste wycieczki do siatki.

Sergio Roitman
Technik bez mocnego serwisu. Owszem rotuje podanie, ale niska prędkość sprawia, że na szybkich nawierzchniach to on nic nie zwojuje. Posiada jednoręczny kąśliwy Bh, potrafi ukryć to zagranie i rywal może się pogubić gdy biegnie w jedną stronę, a po Bh Sergio piłka zmierza w drugą stronę. Umie, a także musi pogonić rywala po korcie i wtedy dopiero skończyć. Bardzo doświadczony, z tymi słabszymi lub/i mniej doświadczonymi ziemiarzami zazwyczaj nie przegrywa. Mimo dużego doświadczenia, w niektórych ważnych momentach z zawodnikami z wyższej półki podpala się i psuje stosunkowo proste piłki.

Roger Federer
Umie wszystko.

Jędrzej Żarski
Nie umie nic.

Juan-Pablo Brzezicki
Sympatyczny baloniarz z polskimi korzeniami. Jego firmówką są baloniki bite po rogach, oczywiście top-spinowe. Serwis także raczej techniczny, niż mocny. Ogólnie Brzeza nie imponuje warunkami fizycznymi, ale potrafi być regularny i dokładny. Czasami zawodzi głowa i nie lubi mocnej gry ze strony rywala.

Juan-Pablo Guzman
Jak dla mnie to wierna kopia Brzezickiego, z tą różnicą, że Guzman jest leworęczny.

Maximo Gonzalez
Waleczny, dosyć regularny i operujący głównie Fh z końcowej linii. Nie jest rewelacyjny, ale solidny grajek który na challengerach jest wstanie namieszać.

Diego Hartfield
Niby bez siły ten serwis, a na super szybkiej nawierzchni okazał się mocny i rotowany. Skłaniam się jednak ku temu, iż jest nie najmocniejszy, ale techniczny i zależny od nawierzchni. Nie ma jednak kończącego uderzenia i musi sobie rozrzucić rywala by zdobywać punktu. Oczywiście jego uderzenia to głównie rotowane baloniki, które klasyczni hard-hitterzy będą zbijać bez większego problemu. Popełnia trochę za dużo błędów jak na 'ziemnego' zawodnika.

Jurgen Melzer.

Przedziwny leworęczny zawodnik. Natura obdarowała go solidnym forhendem. Niestety poskąpiła oleju w głowie. Jego grę cechują: beznadziejne przygotowanie taktyczne, niekonwencjonalne zagrania w najmniej odpowiednich momentach. Zamiast zagrać przeciw nogom potrafi zagrać idiotycznego skróta, oczywiście marnej jakości. Większość jego uderzeń idzie na tzw. wóz albo przewóz;albo winners albo out; coś jak Gonzalez gdy ma zły dzień. A największą bolączką austriackiego grajka, jest nieumiejętne rozkładanie sił podczas pojedynku, oraz 'gorąca głowa'; jako jeden z naprawdę niewielu w ATP potrafi mentalnie przegrać wygrany pojedynek. Co się dzieje w jego głowie...nikt tego nie wie.

podsumowując: człowiek zagadka, z psychiką 6-latka.

Juan-Martin Aranguren.
Regularny, czasem zagra niezłego skróta. Generalnie jednak nic specjalnego, ot kolejny pykacz.

Thierry Ascione.
Potężne chłopisko, mocny serwis, mocny Fh, kończący 1-ręczny Bh po linii. Gdyby postawić na szali te elementy razem i po drugiej stronie nieregularność to by się to zrównoważyło. Miewa wahania formy, na co wpływ mają urazy których doznaje za często by ustabilizować formę w dłuższym okresie czasu, myślę jednak, że jeszcze nie raz nas zaskoczy. Potrafi grać na każdej nawierzchni.

Ilija Bozoljac.
Zawodnik obdarzony potężnym serwisem i oburęcznymi strzałami z obu stron. Mnóstwo psuje, ale winnersów ma jeszcze więcej. Kontuzje na początku 2007 niestety zmarnowały mu cały rok, od kilku tygodni znowu wygrywa, jeżeli ustabilizuje formę i zdrowie będzie dopisywać to sporo namiesza. Potrafi myśleć na korcie, wykorzystać słabe strony rywala, postać nietuzinkowa.

Stefano Galvani.
Hehe Włoch zapamięta na długo Poznańską publiczność z tego roku ;). Jest Włochem czyli przebijaczem - gra tzw. ofensywną defensywę :). Stara się grać płasko(aczkolwiek nie są to bardzo mocne uderzenia), dokładnie, regularnie(szczególnie z Bh) i trzeba powiedzieć, że czasami mu to nieźle wychodzi. Czasami, bo 'lubi' psuć gdy jego forma nie jest najwyższa. Gra oburącz - jak Santoro, Sluiter czy Bozoljac. Bardzo nerwowy zawodnik, lubi wezwać supervisora na kort :).

Roko Karanusic.
Głównie Fh i serwis, mocne. Jeszcze po stronie atutów możemy dołożyć grę przy siatce i mijanki, ale to też nie są jakieś super elementy w repertuarze Chorwata. Błędy i brak u niego jakiegoś ducha walki w trudnych momentach. Łatwo się podłamuje i oddaje kolejne punkty rywalowi. Strona mentalna do poprawy.

Alberto "Beto" Martin.
Tenisista waleczny, ambitny, jednak nieskuteczny. Gra siłowo, skacze, dużo biega. Ale, jak nie wchodzi piłka w kort to nie wchodzi. Potrafi grać niezły mecz, ale w tych decydujących momentach niepotrzebnie się spala i psuje to co już sobie wypracował, czyli niemalże pewny punkt.

Vasilis Mazarakis.
Solidny Fh i 1 serwis, lubi i umie grać niezłe skróty. Zdecydowanie słabszy 1-ręczny Bh, mocniejsze piłki na tą stronę to niezła inwestycja w punkty dla rywali Greka. Także, drugi serwis jest przeciętny.

Jan Minar.
Mocny serwis,w wymianach przeciętny, psuje dużo. Umie za to skończyć Bh po linii, ale żaden z niego wielki gracz.

Olivier Patience.
Na pewno jest to solidny zawodnik, bardzo dokładny Fh w okolice narożnika/linii bocznej, umie też skutecznie zaserwować. Taki zawodnik na wiele nawierzchni. Nie wykorzystuje jednak w pełni potencjału, grywa głównie w CH, gdzie bardzo lubi imprezować i dlatego zdarzają się u niego dziwne porażki (np. z Gilem w P-niu'06).

Kristian Pless.
Ewidentny zawodnik na szybsze korty, mocno serwuje i nie słabiej zagrywa Fh. Bh ma natomiast słabszy, głównie przebijający. Potrafi grać bardzo solidnie w wymianach, rozrzucić rywala po korcie i skończyć przy linii, ale bywa i tak, że robi niepotrzebne proste błędy. Nie rzadko w ważnych momentach, tak więc jeszcze ta regularność nie jest taka jak być powinna. Ma dobre wyniki na hali.

Bohdan Ulihrach.
Dobra czeska szkoła tenisa. Mijanki to jego firmówka. Spokojny, pokazuje swoje doświadczenie na korcie. Solidny w każdym elemencie tenisowego rzemiosła.

Jiri Vanek.
Solidny serwis, potrafi potrzymać piłkę w korcie. Posyła piłki pod końcową linię(regularny Bh). Okupuje jednak końcową linię, aczkolwiek jeśli trzeba potrafi podbiec do siatki. Nie lubi szybkich kortów, tam nie potrafi się odnaleźć, jest po prostu dla niego za szybko.

Roger Federer P.S.

Mistrz. Zdaniem znawców największy tenisista wszechczasów. Nie sposób się z tym nie zgodzić: świetny, precyzyjny serwis, forhend grany w każdy możliwy sposób: drajwem, topspinem, płasko. Genialny piękny dla oka bekhend( który czasem w nerwowych momentach jednak zawodzi i wychodzi z tego niekontrolowane uderzenie ramą). Chyba najlepszy wolej w całym obecnym tourze. Nawet po najcięższych pojedynkach nie widać po nim zmęczenia.
Jedyne miejsce, gdzie można doszukać się minusu, to nie zawsze pełna koncentracja i bardzo duża ilość niewymuszonych błędów w pojedynkach, które "powinien" wygrywać.
Obecny sezon zdecydowanie najsłabszy od czasu wejscia na szczyt, co nie przeszkodziło mu zdobyć trzech lew Szlema
Zmorami Rogera są trzy osoby: Nadal/Nalbandian/Canas. Jeżeli są tylko w formie.
Niżej podpisany jest zdania że NIGDY nie wygra French Open.
Całkiem niedawno zwolnił Tony'ego Roche, którego "przejął" Lleyton Hewitt.

Jo Winfreid Tsonga

Francuz - wysoki, dobrze zbudowany. Atuty to przede wszystkim mocny serwis, przynoszący sporą ilość asów oraz mocny, kończący forehand, backhand nieco słabszy jednakże czasami potrafi zrobić z niego użytek. Tsonga lubi atakować, często biega do siatki gdzie potrafi ładnie skończyć piłkę. Zawodnik jeszcze młody,z dobrymi wynikami wsród juniorów - odkrycie tego sezonu. Preferuje szybkie nawierzchnie, szczególnie korty trawiaste. Z pewnością ma przyszłość przed sobą, będzie sie jeszcze rozwijał i z czasem piął w rankingu ATP.

Tomas Berdych

Czech - wysoki,młody, potrafi grać na każdej nawierchni. Świetnie ułożony, skuteczny serwis. Mocna strona to forehand. Gra dość staranie, potrafi zagrać zarówno dobrze w defensywie jak i w ofensywie. Minusem jest z pewnością fakt że Czech czasami nie daje rady psychicznie i niektóre mecze oddaje bez walki.


Ivo Karlovic

Chorwat- 208 cm wzrostu. Swietny serwis, przynoszący najwięcej asów wsród wszystkich graczy, ciężki do przełamania. Preferuje nawierchnie szybkie, często chodzi do siatki gdzie z racji ogromnego zasięgu ramion jest bardzo skuteczny. Backhand - głownie defensywny, slajsowany. Minus to gorsze poruszanie sie po korcie i gra z linni końcowej, traci sporo atutów na nawierchniach ziemnych. Należy zwrócić też uwagę na fakt że Ivo lepsze wyniki osiąga w turniejach rozgrywanych do 2 zwycięskich setów.

Tomas Berdych - dodam jeszcze że Czech posiada świetny return i jest partnerem Czeskiej tenisistki Lucie Safarowej

Igor Andreev

Rosjanin z Walencji. Preferuje i osiąga nejlepsze wyniki na kortach ziemnych. Na hardzie prezentuje się niezle, na trawie z reguły słabo. Waleczny, dużo biega - największy atut - forehand. Moim zdaniem jeden z lepszych na świecie. Z koleji backhand słaby, jeśli jest tylko możliwość Rosjanin obiega go i uderza z forehandu. Serwis przyzwoity, choć bez jakiś fajerwerków. Zawodnik gra głównie zza linii końcowej bazując na potężnych forehandowych uderzeniach. Podpora daviscupowej reprezentacji Rosji

Richard Gasquet

Nadzieja francuskiego tenisa- młody świetnie ułożony technicznie zawodnik. Już sporo sukcesów jednakże jeszcze nie takich na miarę ogromnego talentu. Dobry, urozmaicony serwis. Backhand jednoręczny, genialny, potrafi zagrać nim wszystko. Forehand również dobry, kończący. Dobrze gra z końcowej linii, choć i pod siatką wie co ma zrobić. Do pełni sukcesów na światowych kortach "czegoś" jeszcze brakuje, po części siedzi to w głowie Richarda,a z drugiej strony brakuje stabilizacji na wysokiej formie (kontuzje robią swoje).

Mario Ancic

Chorwat - wysoki,młody zdolny. Karierę SuperMario przychamowały kontuzje (cały 2006 i połowa 2007 roku stracona). Jest to kolejny talent szkoły chorwackiego tenisa. Wysoki, grę opiera na bardzo dobrym serwisie, umie grać i kończyć piłki po siatką. Z koncowej lini też nieźle choć czasami brakuje cierpliwości i dokładności. Atut to również mocny, kończący forehand.

Marin Cilic

Chorwat - młodza kopia Ancicia. Podobne warunki fizyczne, ten sam styl gry. Silny, dobry serwis. Często gra przy siatce, lepsze uderzenie forehandowe od backhandowego. Powoli pnie się w rankingu, ciągle podnosząc swoje umiejętności i osiągając coraz to lepsze wyniki i ogrywając coraz lepszych graczy - przyszłość należy do niego

Radek Stepanek

Czech - wysoki, silny. preferuje szybsze nawierzchnie. Grę opiera na dobrym, urozmaiconym serwie i wycieczkach pod siatkę - gdzie trzeba mu przyznać gra bardzo dobrze i skutecznie. Z końcowej lini wiele ugrać nie potrafi, czeka na szybki błąd przeciwnika, bądz sam próbuje zakończyć akcje ryzykownym atakiem. Tak mówią Czesi: "gra Stepanek - będą Tie breaki" no i trzeba przyznać że rzeczywiście często jego pojedynki są w ten sposób rozgrywane. Dodam że preferowany przez niego styl doskonale pasuje do gry deblowej i również tam ma niezle wyniki.

Alexander Waske

Doświadczony Niemiec - bardzo dobry deblista. Przyzwoita zagrywka i gra przy siatce. Z końcowej lini raczej słabo, głównie przebija, bez większej regularności i precyzji. Preferuje szybsze nawierzchnie, zawsze lepiej spisuje sie na kortach we własnym kraju i grając dla Niemiec w rozgrywkach drużynowych.

Jonas Bjorkman

Szwed - doświadczony, wiekowy, jeden z lepszych deblistów świata. W singlu startuje głownie w turniejach szlema i masters i tych grany w jego własnym kraju. Stylem gry pasuje na szybsze korty, z racji doswiadczenia i ogrania umie być groźny na każdej nawierzchni. Ciekawy, trudny serwis - często na ciało przeciwnika. Dużo wycieczek do siatki - świetnie wykonywane volleye, stopvolleye czy też skróty. Forehand mocny, precyzyjny. Z atutów należy dodać że Jonas bardzo dobrze returnuje. Minusy jego to z racji wieku i stylu gry troszkę już gorsza kondycja i fakt że głownie poświęca sie grze w rozgrywkach deblowych, backhand głownie defensywny, również grając z koncowej lini nie wiele potrafi ugrać z zawodnikami nie słabszymi od siebie

Thomas Johannson

Kolejny doświadczony Szwed, młodszy od Bjorkmana. Były mistrz AO, jednak obecnie gra z roku na rok coraz gorzej. Grę opiera na zagrywce - jest ona ostra, dobrze ulożona - jeśli serw dobrze funkconuje to i wyniki sa przyzwoite. Szwed przede wszystkim nie daje rady kondycyjnie przy młodszych rywalach, czasami zauważalny jest brak motywacji. Na nawierchniach ziemnych nigdy nie grał dobrze, więc tam radze grać przeciwko niemu. Umie dobrze posługiwać sie zarówno forehandem jak i backhandem, ale jak się nie nadąża z ustawieniem do odbicia piłeczki to ciężko o jakiekolwiek sukcesy.

Joachim Johannson

Posiada spory potencjał, jednak ostatnio głównie lecczy kontuzje. Świetnie serwuje- mocno, szybko ze sporą ilością asów. Jest to jego główny atut, szczególnie przydatny na trawie i hardzie. Akcje stara sie kończyć szybko, szukając możliwości do ataku, stosunkowo często jest przy siatce. Póki co należy życzyć JoJo tego by jak najszybciej wrócił do szerokiej czołówki światowej, a będzie to możliwee gdy na dłuższy czas upora sie z kłopotami zdrowotnymi i zacznie regularnie grać

Robin Soderling - rosły silny szwed. Mój ulubiony zawodnik, nie spełniony talent. Dobry serwis , silna gra potrafi wymieniać z głebi jak i pod siatką. Dobrze gra na twardych i potrafił jak go oglądałem w tym roku wygrać z najlepszymi bądź grac na równym poziomie z przeciwnikiem. Cóż słaba psychika i niedowartościowanie własnego talentu. Ostatnio coś zniknął z ekranu a tak lubiłem jego grę. Jeszce młody, czekam na nowy sezon a gracz powinien być na stale w pierwszej 20.

Rafael Nadal

W życiu praworęczny ale gra trzymając rakietę w lewej. Kapitalny forhend, trochę słabszy oburęczny bekhend. Najlepszy technicznie zawodnik w tourze, który nawet najprostszej piłce nadaje rotacje mimo, że się aż prosi żeby ją przywalić i zakończyć wymianę. To jest właśnie jego główny problem, który sprawia, że nie zdominował jeszcze twardej nawierzchni. Tak jak firmowym uderzeniem Federera jest bekhend po linii tak u Nadala najlepszym zagraniem jest odwrotny forhend grany po crossie, po którym piłkę umieszcza zazwyczaj regularnie w samym rogu kortu. Moim zdaniem główny problem leży w osobie jego wujka, który go trenuje od dziecka i przy którym się już pewnie nic nie nauczy a na rozłąkę się nie zapowiada. Nie mniej jednak na ceglanej nawierzchni jest praktycznie nie do pokonania. Tutaj góruje nad wszystkimi szybkością, walecznością no i może bez problemu obiegać bekhend i kończyć uderzenia odwrotnym forhendem. Co do serwisu to tutaj nad siłą można jeszcze popracować ale regularności w trafianiu pierwszym serwisem mogą mu pozazdrościć pozostali czołowi tenisiści. Psychicznie również jest bardzo mocny, szczególnie gdy z formą fizyczną wszystko w porządku. Jeden z jedynych, który nie boi się Federera i ma z nim zdecydowanie pozytywny bilans. W ubiegłorocznym finale French Open z Federerem obronił 17 z 18 breakpointów a przykładów można by znaleść dużo więcej. W stosunku do poprzedniego roku poprawił trochę grę ofensywną i częściej pojawia się pod siatką, gdzie zwykle wolejem załatwia sprawę. Trudno prognować jak dalej będzie przebiegać jego kariera, bo styl gry Nadala strasznie obciąża jego organizm i często łapie mniej lub bardziej dotkliwe kontuzje. Doskonale pamiętam jak masa userów mecz.pl uznało po jego pierwszej wygranej na French Open, że na Wimbledonie będzie regularnie odpadał w pierwszych rundach a poza cegłą nic nie wygra. Dla mnie za 2-3 sezony będzie z Djokovicem bił się o numer 1 w światowym tenisie.

Philip Kohlschreiber

Niemiec, uniwersalny gracz - radzi sobie przyzwoicie na każdej nawierzchni, w ostatnich 2 sezonach poczynił spory postęp, jest obecnie podpora reprezentacji Niemiec w rozgrywkach drużynowych. Dobrze ułożony technicznie zawodnik; ładny, grożny backhand - spor nim operuje, z forehandu też potrafi skończyć piłkę. Grę opiera na regularności i dokładności grając głownie zza koncowej lini, szczególnie mobilizuje sie na turnieje w Niemczech i tam odniósł swoje największe tegoroczne sukcesy

Oli Rochus

Belg - doświadczony już gracz. Niski wzrostem, jednak nadrabia to ogromną walecznością i ambicja.W roku 2007 zupełnie bez formy i w konsekwencji bardzo słabe wyniki. Zawodnik regularny, z niezlym forehandowym uderzeniem, serwis dobry zważywszy na wzrost, mniej więcej z możliwościami na czołową 30 rankingu. Co przyniesie przyszłość zobaczymy.......

Kristof Vliegen

Belg. Wysoki, z niezlym, mocnym serwisem. Dość słaby technicznie, stawia głownie na siłe uderzeń, lepszy z forehandu -bije ostro, płasko,stara sie nim kończyć; backhand bardziej defensywny. Brakuje mu dłuższej regularności, choć od czasu do czasu potrafi zagrać świetny mecz i pokonać kogoś z czołowej 15 świata. W 2007 wyraźna obniżka formy w porównaniu do roku poprzedniego.

Teimuraz Gabashvili- miałem okazję oglądać tego Pana kilka razy i powiem ubaw po same pachy. Gruzin(reprezentuje Rosję) wygląda jak z kreskówki i zachowuje się nie konwencjonalnie, ma słaba psychikę szybko sie napina, puszczają mu nerwy i jak zacznie gestykulować itp to sie tego nie da wytrzymać. Gabashwili potrafi doprowadzić i bądź wygrać tb bądź set z najlepszymi na świecie ( jak ma szczęście) i popłynąć do 0 z byle kim. Ma on średni serwis , jak ma dzień to nie ma z nim problemu, umie wymieniać piłkę atakować na średnim poziomie, ale jak to zawodnicy spoza 100, rzadko tak grają i są po prostu cieńcy, wiec trzeba uważać jak sie gra przeciwko niemu po kursie 1.2, bo zagrać potrafi

Max Mirnyi

Białorusin - wysoki, sliny - "bestia". Świetny deblista, gra w parze z Bjorkmanem. W singlu przecietny. Posiada mocny, szybki serwis, trudny do przełamania. Ma duży zasięg ramion, dobrze gra pod siatką. Gra głównie serv&volley a co za tym idzie najlepiej czuje sie na nawierzchniach szybkich, szczególnie na trawie.

Marat Safin

Rosjanin. Gracz bez wątpienia nietuzinkowy, talent - pomimo sporej ilości sukcesów - chyba nie do końca spełniony. Doskonałe warunki fizyczne, swietny serwis, potężny kończący forehand, ogromna siła - gdy jest(był) w formie nie do pokonania. Jednak.... o ile Marat potrafi każdego ograć, tak również z każdym może przegrać. Słaby psychicznie, nerwowy (tysiące połamanych rakiet)- gdy sie zdenerwuje to od razu przestaje grać, pojawiaja sie proste seryjne błedy i w konsekwencji łatwo oddane mecze. Kariere Safina przychamowały mniejsze i wieksze kłopoty zdrowotne, do formy sprzed kilku lat raczej już nie wrócie, jednak można liczyć na jakieś pojedyncze mecze, turnieje w których Marat pokaze przebłyski swoich niesamowitych umiejetności. Jednak z drugiej strony jak sam niedawno mówił brakuje mu motywacji, nie zadowalaja niskie miejsca w rankingu wiec tak na prawde ciezko przewidziec czy powoli nie zblizamy sie do końca kariery Rosjanina (we wrzesniu np Safin był w Himalajach próbując zdobyć jeden z tamtejszych szczytów)
Nigdy nie lubił grać na nawierzchni ziemnej.

Lleyton Hewitt

Australijczyk. Świetny, sympatyczny gracz, doświadczony, choć jeszcze w miare młody, z wieloma sukcesami na koncie. Mistrz defensywy, świetny technicznie grany backhand i forehand, 1 serwis dobry, drugi już mniej groźny.Potrafi grać bardzo dobrze na wszystkich nawierchniach. Kiedyś numer 1 w światowym tenisie, obecnie gracz ok 20 miejsca w rankingu - kontuzje zrobiły swoje.

Lleyton Hewitt

Australijczyk. Świetny, sympatyczny gracz, doświadczony, choć jeszcze w miare młody, z wieloma sukcesami na koncie. Mistrz defensywy, świetny technicznie grany backhand i forehand, 1 serwis dobry, drugi już mniej groźny.Potrafi grać bardzo dobrze na wszystkich nawierchniach. Kiedyś numer 1 w światowym tenisie, obecnie gracz ok 20 miejsca w rankingu - kontuzje zrobiły swoje. [/quote]
Należy dodać co do przyszłosci Llleytona iż rozpoczął wspolpracę z Tony'm Roche, byłym trenerem Federera. Planuje wrócić w przyszłym roku do czołówki.
Roche choć już starszy pan i nie wiadomo czy "dogada się" z krewkim Lleytonem , to świetny trener i należy mocno przypatrzec się Lleytonowi już na początku roku ( turnieje w Australii).

zapomnailes dodac ze hewitt to najwiekszy rasista jaki kiedykolwiek pojawil sie w tenisie, nie ukrywa tego i keuedys kilka lat temu za jego poczatkow nawyzywal jakiegos innego graczai wszedzie sie z tym troche ryzawy wustralijczyk odnosil
przypominam jest to dla mnie najwiekszy fenomen jaki sie pojawil w tenisie, byl nr 1 kiedys, Jest dorbny a potrafi, potrafil wszysko, najabrdziej lubilem go na us open i szybkich nawierzchniach. Potrfai kazdego zlamac rozzucic po korcie, ma dobry serw znaczy kiedys teraz ma tylko przeblsyki a nic wiekszego juz raczej nie ugra, nie ta era.Kiedys byla kego partnerka swinka Clijsters, miala juz piersionek zareczynowy i mial byc slub ale rasista zdal se sprawe jak ona wyglada i pobral sie z najwieksza i jedna z ladniejszych kobiet z autralisjekiej tv, maja dziecko itp. I uwazam ze to leytonowi nie przysluzy a mogl wygrac wszystko i wszystkich

Gilermo Coria - czarodziej z argentyny. Chlopaczyna rozmienil sie na drobne jzu 2 lata temu na us opne wytsapil po raz ostatni kreczujac w 1 rndzie, niby cos z barkiem, wzial kilka tysi $$ i do domu pic powrocil. wygrywal na ziemi wszystko okolo 2002-04 roku.Wszystko potrafil na tej nawierzchni. Ale cos sie z nim stalo , chyba za duzo pieniedzy, a wbiednej argentynie koksu nie brakuje i to podejzewam, po jakims czasie wrocil by kreczowac w 1 rundach i dal se spokuj juz z graniem. Mozna juz bylo dano oglosci jego tenisowa smierc, a moze cos gorszego sie z nim stalo
szkoda, nie bylo kibica co by go nie lubil

*Coria właśnie usiłuje wracać - tydzień temu zrezygnował po 1ym secie z Brzezickim a dziś będzie się próbował z innymi rodakiem M.Gonzalezem

a no pewno ze zamierza wrocic, kasa na salse sie skonczyla i trzeba zarabiac a zawodu sie w reku nie ma tylko zniszczona watrobe od koksu :), nie przeczuwam wielkiego powrotu bedzie probowal i na tym sie zakonczy, bo zaczynac od zera ni ebedzie latwo

wrócić usiłuje także Karol Beck po 2 latach przerwy spowodowanej dyskwalifikacją gdyż w jego organizmie po półfinale Pucharu Davisa we wrześniu 2005 odkryto obecność clenbuterolu (sterydu anabolicznego).
Beck przeszedł kwale w Tunezji i jutro zagra z Ełginem .
Słowak to tenisista preferujący szybkie nawierzchnie , całkowicie bezużyteczny na ziemii . Bardzo ciekawy zawodnik .
Głownie grający z głębi kortu , niezbyt siłowy ale potrafiący uderzać sporo szybkich wygrywających piłek z obu stron . Serwis niezły ale nie jakiś potężny . Dobre wyniki odnosił przede wszystkim dlatego że był w miare solidny i nie miał jakiejś wybitnie słabej strony . Wszystkie elementy gry na wysokim poziomie .
Ograł Henmana , Karlovica (na trawie) , Davydenke 3 razy , Haasa na AO , Nalbandiana , Blake'a , Ljubicica (na carpecie).
Bardzo rzadko przegrywał z zawodnikami słabszymi od siebie co świadczy o tej solidności .

Andy Murray- brytysjki tenisista, urodzony w Szkocji dokładnie w Dunblane, gdzie mieszka obecnie. W wieku ośmiu 8 lat przeżył masakrę w szkole w Dunblane, w której szaleniec zastrzelił szesnaście osób. Warunki fiztczne 185cm wzrostu, 68kg. Praworęczny zawodnik, bardzo szybki. Potrafiacy zagra finezyjną piłke Znakomita gra z głebi kortu dobry FH, niezłyt beckhand. Skuteczny procentowo pierwszy serwis, as co jakis czas Jest to wielki talent. Niedługo pewnie będzie rywazlizował z Djokovicem o numer 1 na świecie. Potrafi gra na kazdej nawierzchni, jest wszechstronny. Z psychiką u niego nie jest tak źle. Potrafi podnosic się z trudnych sytuacji. Wygrał już trzy turnieje (2 razy w Jan Jose i w Petersburgu), był tez czterokrotnie w fianałach (Bangkok, Waszyngton, d-Dauha, Metz). Niedługo zoabczymy jak to brytyjczyk zwycięża na kortach trawiastych w Londynie...

Kamil Capkovic.
Słowacja. Zawodnik interesujący, potężnie wali z Fh i Bh, naturalnie serwis również jest mocny. Troszeczkę jednak surowy, ma prostą taktykę po prostu uderzać mocno z każdej pozycji z jakiej się tylko da i a nóż uda się skończyć. Rzeczywiście dosyć często udaje mu się wygrywać punkty. Oczywiście przy takiej grze pojawiają się błędy, gra przy siatce również nie jest jego mocną stroną, każdy lepszy technik będzie go umiał minąć czy przelobować. Także atakować potrafi, broni się gorzej. Zawodnik zdecydowanie na szybsze nawierzchnie, na wolniejszych nie będzie tak groźny. Aczkolwiek jeszcze młody, może za 2-3 sezony będzie grał dużo lepiej.


Robin Haase.
Holender. A'la Andreejev, gdy dostanie piłkę na Bh to szybko obiega na Fh. I to niestety często, nawet jeśli może spokojnie przebić z Bh, ale żeby uderzyć z tej strony to trzeba jeszcze potrafić. Haase tego jeszcze nie potrafi, Bh ma naprawdę fatalny jak na zawodnika który ponoć jest bardzo utalentowany. Mentalnie także do poprawy, lubi się pokłócić z sędzią. Mocna i regularna gra przeciwko niemu to duża szansa na odniesienia zwycięstwa. Robin bardziej mi pasuje na szybsze nawierzchnie, raczej nie gra cały czas płasko, raczej podkręca piłkę i leci ona trochę wyżej nad siatką. Fh niezły, rozrzucający, czasami nawet skończy. Serwis w porządku, jak to w ATP. Na mocne uderzenia odpowiada głównie obronnym slajsem. Gra przy siatce mu nie obca, potrafi nieźle minąć i returnować. Musi jednak nad sobą jeszcze sporo popracować, bo z pewnością jest zawodnikiem perspektywicznym.

Danai Udomchoke.
Tajlandia. Obecnie nr.1 w swoim kraju po nieustannych kłopotach z nadgarstkiem Srichaphana(z kolei inni uważają, że to 'problemy' innej natury). Zawodnik-ściana, biega, przebija, walczy. Niezbyt imponujące warunki fizyczny nie obdarzyły go jakimś super mocnym serwisem, ale prezentuje się podobnie do Oli Rochusa. Stara się rozrzucić rywala, a gdy znajdzie luke w obronie to go skończyć. Nie ma za dużo wygrywających piłek, ale mało jest też nie wymuszonych błędów.

Kyu-Tae Im.
Korea Płd. Przede wszystkim to bardzo kąśliwy 1-ręczny Bh, wygrywający. Bity płasko pod końcową linię stwarza ogromne zagrożenie. Gorzej niestety z regularnością, przestojami które skutecznie obniżają poziom jego gry. Na pewno bardzo groźny na swoich terenach, zresztą praktycznie tylko grywa w turniejach Azjatyckich. Aha, całkiem niezły wolej, przy siatce dobrze się ustawia. Jak to Azjata nie dysponuje dobrymi warunkami fizycznymi, serwis nie powala, ale nie jest też najgorszy.

Witam Was,

Piszę o tym pracę i chciałbym zaczerpnąć troszkę pomocy. To nie żaden spam. Zawsze z wielką ciekawością chciałem się dowiedzieć. Dlaczego najwybitniejsi doszli na sam szczyt. Myślę, że wielu to bardzo zainteresuje i malutki off topic dla fanów tenisa, którzy podzielą się spostrzeżeniami/wspomnieniami. Zaczynam

Andre Agassi - Operował z tyłu, grał mocno i płasko - rozrzucał po korcie, Znakomity return, ...?
Boris Becker - Ofensywny i agresywny woleista - słynne pady i rzuty przy siatce Bardzo dobry - mocny 1 serwis, 2 serwis? ... ?
Björn Borg - W szczytowych latach swojej kariery imponował spokojem i skutecznością gry z głębi kortu. .... ???
Jimmy Connors - Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności. ???
Jim Courier - Zdecydowanie najmocniejszą stroną Couriera był forhend,
szczególnie tzw. wychodzący (tj. grany wzdłuż linii na stronę
bekhendową praworęcznego rywala). Uważano go za gracza, który
sukcesy zawdzięczał nie tyle wybitnemu talentowi, co solidnemu
przygotowaniu; na korcie wyróżniał się także m.in.
charakterystyczną czapką baseballową. (coś więcej)?
Stefan Edberg - Stylista.. Jeden z wybitnych woleistów, szukający rozwiązania niemal każdej
akcji - zarówno w odbiorze, jak i przy własnym podaniu - przy
siatce. Wysoko oceniano obok umiejętności wolejowych jego
klasyczny, jednoręczny backhand. Jak z serwisem?
Roger Federer - Jest ceniony za niezwykle urozmaiconą grę, ogromną
szybkość, zwinność, świetną technikę oraz umiejętność adaptacji
stylu do nawierzchni. Chwali się go także za roztropność i
ekonomiczne szafowanie siłami, co szczególnie pod koniec
wyczerpujących turniejów daje mu przewagę w starciu ze światową
czołówką. Jedyny poważniejszy zarzut dotyczący jego gry, odnosi się
do okresowej utraty koncentracji, która jest jego najpoważniejszym
wrogiem na korcie
Juan Carlos Ferrero - rzemieslnik, swoje atuty pokazywal na ziemii,ale jako nieliczny Hiszpan dobrze radzi sobie na innych nawierzchniach. Gra na koncowej linii, kątowa, wysmietnity-potężny forehand i kąśliwy oburęczny backhand forehand..dropshoty.. coś więcej?
Lleyton Hewitt - Mistrz defensywy, bardzo dobry technicznie obureczny backhand, Dobry serwis. Był nie do zdarcia, siłą fizyczna i bardzo dobra gra w biegu.
Jewgienij Kafielnikow - ??
Gustavo Kuerten - Mistrz Paryża. Mączka ulubiona nawierzchnia i najbardziej odpowiednia do stylu gry. Dobry serwis - urozmaicony. Główny atut, zdecydowanie gra z głębi kortu. Backhand grany jedną reką wzdłuż linii - zabójczy, kończący wiele wymian. Forehand też bardzo dobry. Rozrzucał przeciwników i zadawał kończące uderzenie. Słabszy przy siatce.
Ivan Lendl - Mistrz ofensywnej gry z głębi kortu.
John McEnroe - Zawodnik leworęczny, przez wielu znawców uważany za najlepszego
woleistę w historii. Budził emocje wśród kibiców nie tylko
efektownym, ofensywnym stylem gry ???
Carlos Moyà - Z głębi kortu, potężny forehand. ????
Thomas Muster - Człowiek ściana. Odbijał wszystko co leciało na jego stronę siatki. Wytrzymałość i kondycja. Defensywa i jeszcze raz defensywa. ??
Ilie Năstase - ???
John Newcombe - ???
Patrick Rafter - Poteżny serwis i bardzo dobry wolej. ???
Marcelo Ríos - szybki, leworeczny kątowy forehand, ktory wyrzucał przeciwników za pole deblowe, z tego go kojarze .. ??
Andy Roddick - Najszybszy serwis w historii tenisa, potężny kończący forehand.
Marat Safin - Siła, potężne uderzenia z koncowej linii, forehand jak i backhand. Dobry serwis. Psychika zawiodła.
Pete Sampras - Zawodnik Kompletny. Największe sukcesy odnosił - jako zawodnik o znakomitym serwisie
(zarówno pierwszym, jak i drugim) oraz bardzo dobrym woleju - na
nawierzchni trawiastej, a także na nawierzchni betonowej.
Dysponował jednym z najlepszych forhendów zagrywanych w biegu w
historii.

Mats Wilander - Gra praworęcznego Wilandera (oburęczny bekhend) była
zrównoważona, oparta na precyzji i dokładności zagrań; był mistrzem
passing-shota.


Jakie mieli ksywki?np; Ferrero - komar, Sampras - pistol, Kuerten - guga.

Zapraszam do dyskusji. Bo opisówka według mnie niekompletna.

W angielskiej wersji wikipedii jest dość dokładnie opisany styl gry poszczególnych zawodników.

Goget, niestety nie wszystkich. Dlatego moja prośba o jakieś wskazówki:

Rios, Kafelnikov, Muster ( chociaz wiem, dokładnie na czym bazował), a 1/3 opisana w formie 1 zdania.. stąd ten opis, może na ciekawsze spostrzeżenia..

Wpisujesz nazwisko w youtube, oglądasz i spisujesz spostrzeżenia.

Skoro to ma być Twoja praca, to warto samemu się za to zabrać

na Twoim miejscu, napisałbym do redakcji eurosportu (a co tam!) myślę, że Stopa czy Sidor z chęcią by się podzielili swoją wiedzą

do do Kangura Lleytona, dodałbym 'mistrz top spinowego loba'.

Trzeba lekko odświeżyć temat, od poniedziałku Portschach, może trafi się w relacjach TV jakiś nowy grajek.

Daniel Gimeno-Traver.
Bardzo mocny Fh(odwrotny jak Andreev'a), dobry serwis. Gorzej z Bh i pewnością w grze.

Oscar Hernandez

Aktualnie 95 w rankingu. Hiszpan grający archaiczny tenis. Obszerne zamachy przy forhendzie, jednoręczny bekhend pewny, gdy ma dużo czasu. Zawodnik, który ze swoim stylem gry absolutnie nie ma czego szukać na szybkich nawierzchniach. Jedynym jego atutem jest dość pewne trzymanie piłki w korcie oraz cierpliwość. Najwyżej w karierze był na 48 miejscu. Absolutnie nie wydaje mi się, żeby w przyszłości poprawił tą lokatę

Donald Young

Niezwykly amerykanski talent. Byly lider klasyfikacji juniorskiej oraz zwyciesca juniorskich Australian Open oraz Wimbledonu. W seniorskiej karierze, mimo mlodego wieku ma juz na koncie jeden wygrany challenger w Aptos, w finale przeciwko Rynoldsowi, oraz 4 inne finaly. Zawodnik leworeczny z oburecznym backhandem.

To co cechuje tego mlodego chlopaka, to niezwykla agresywnosc w grze. Stara sie grac mocno, nisko nad siatka i szukac lini. Jego duza zaleta jest takze niezykla szybkosc i dynamika. W swoim repertuarze posiada bardzo dobry topspinowy forhand (tak w stylu Felicjano Lopeza), bardzo agresywny backhand, grany czesto pod duzym kontem (mozna powiedziec w stylu Nadala, z zachowaniem oczywiscie pewnych proporcji) oraz niebywaly, momentami wrecz magiczny wolej, juz jeden z lepszych w ATP, do zludzenia przypominajacy najlepsze woleje Federera. Co wazniejsze, chlopak nie boi sie chodzic do siatki i wykorzystywac ta umiejetnosc oraz swoja szybkosc potrafi zaskoczyc rywala i w ladny sposob skonczyc akcje. Zdecydowanie all-court player. Jeszcze niezle potrafi minac rywala, w szczegolnosci wrzucajac dobra pilke za siatke, tuz pod nogi nadbiegajacego rywala.

Aby stal sie czolowym zawodnikiem zdecydowanie musi jeszcze popracowac nad atletycznoscia oraz serwisem.

Z tego powodu do gry przeciwko zawodnikom nie posiadajacym dobrego returnu oraz drewniakom opierajacym swoj tenis glownie na dobrym serwisie. Jesli trafi na zawodnika dobrze returnujacego raczej bez zadnych szans.

Denis Gremelmayr

– Leworęczny Niemiec (182 cm, 72 kg).
– Operuje przy końcowej linii, często gra głęboko za nią. Do siatki rusza incydentalnie, zazwyczaj po to, by zagrać w „małej gierce” dropshotów.
– Solidny obrońca, na co wpływ mają zwrotność i kapitalna szybkość – biega praktycznie do każdej piłki.
– Groźny pierwszy rotacyjny serwis, drugi przeciętny (pierwszy ok. 180 km/h, drugi ok. 145 km/h, najsilniejsze ok. 200 km/h).
– Posiada topspinowy FH, którym potrafi zaliczyć winnersa, skontrować rywala w pełnym biegu (niezłe passingshoty). BH (dwuręczny) jest słabszym skrzydłem, służy w zasadzie do podtrzymania wymiany. Powinien poprawić długość granych z niego piłek, padają często tuż za linią kara serwisowego.
– Return zbyt często za krótki, w sam raz na kontrę. Uderza piłkę wysoko po odbiciu, dlatego przy drugim serwisie rywala jest krok, dwa za linią końcową – ciekawe, że praktycznie bez korekty ustawienia w stosunku do serwisu pierwszego.
– Lubi zaskoczyć dropshotem.
– Czasem problemy z głową wpływają na długie przestoje w grze, a co za tym idzie seryjnie oddawane punkty. To jego największa bolączka.

K.J Hippensteel

– Leworęczny (191cm/ 88kg).
– W 2002 roku w barwach Uniwersytetu Stanford zdobył mistrzostwo uniwersyteckiej ligi NCAA. W juniorskich rozgrywkach ITF pokonał m.in. Roddicka i Corie. W 2004 roku wygrał juniorski US Open w deblu (w parze z D.Martinem). Od 3 lat, biorąc pod uwagę spore przerwy pomiędzy jego występami, albo ma problemy ze zdrowiem, albo tenis traktuje zabawowo.
– Solidny pierwszy serwis – mocny, z rotacją, drugi z kickiem. Po agresywnym pierwszym podaniu czasem biega do siatki, ale timing i czucie volleyowe to nie jest jego mocna strona.
– Podczas wymian linia końcowa. Potrafi być regularny. Co prawda nie bombarduje rywala swoimi topspinowymi FH i dwuręcznym BH (BH zbyt często w okolice linii kara serwisowego) – jak podobni pod względem fizycznym Delic, czy Kendrick (jest od nich stabilniejszy z głębi kortu) – ale nie są to też uderzenia, które łatwo się kontruje.
– Rzadko ryzykuj (uderza z niewielkim marginesem błędu w linie, czy rogi kortu).
– Przy returnie ma często spóźniony czas reakcji.
– Mały repertuar uderzeń, brak, albo słabo opanowane te bardziej techniczne.
– Jak na swoje gabaryty porusza się po korcie całkiem sprawnie.

Frank Dancevic

- 185cm/79kg.
- Bardzo wszechstronny. All round player – stara się zdobyć przewagę nad rywalem z każdego sektora kortu – mieszanką groźnego serwisu, uderzeń z końcowej linii, volleyów, dropów, czy topspinlobów. Zagrania genialne przeplata niezrozumiałymi błędami.
- Agresywny serwis z domieszką topspinu, przynoszący mu sporo asów (średnio ok. 190 km/h, 2– ok. 150 km/h, najmocniejsze ok. 210 km/h).
- Często biega do siatki, spod której notuje sporo spektakularnych akcji. Pod względem czucia volleyowego jeszcze mu trochę brakuje do Stepanka czy Lopeza. Skuteczność też do poprawy. Do wypracowania sobie uderzenia spod siatki praktycznie nie stosuje ofensywnych slajsów.
- FH lepszym skrzydłem. Urozmaica go mixując agresywne zagrania (ale bez wbijających w kort gwoździ) z topspinowymi. Jednoręcznym BH potrafi zaliczyć efektownego winnersa, z drugiej strony, to bardzo niestabilne zagranie. Koniecznie do poprawy długość granych piłek – zbyt często naraża się na kontrę. Selekcja uderzeń z obydwóch stron do poprawy.
- Lubi uderzać w pełnym biegu z kontry (na efektowne zagrania kończące przypada sporo zepsutych piłek). W tym elemencie fantazji mu nie brakuje, zdarza mu się zagrać passingshota z BH! wzdłuż linii nad wyższą siatką (cholernie trudne zagranie).
- Odporność psychiczna nie należy do jego atutów.

Ricardo Mello.
Leworęczny.
Oburęczny bh nie stanowi większego zagrożenia, natomiast fh już tak. Mocny, topspinowy, uciekający z kortu to największa broń Brazylijczyka. Zawodnik mimo pochodzenia jest ukierunkowany na atak. Nie można o nim powiedzieć, że jest dobrym obrońcą, natomiast gdy znajdzie szansę na atak to bezlitośnie zaczyna zaznajamiać rywala z każdym centymetrem kortu urozmaiconym atakiem. To zaatakuje z topspinu, a to pośle skróta i przelobuje po chwili pędzącego do siatki napastnika.

Prakash Armitraj
Przedstawiciel stylu serve&volley. I trzeba przyznać, że sztukę woleja posiadł w stopniu bardzo dobrym. Dobre czucie, technika, miękka rączka, bardzo przyjemnie ogląda się te zagrania w jego wykonaniu. Pierwszy bardzo dobry serwis ułatwia mu taką grę W grze z głębi kortu charakterystyczne dla niego są topspinowe bomby wzdłuż linii, zazwyczaj w narożniki. Skoro tak dobrze atakuje to dlaczego nie ma go w pierwszej setce ? Ano, bo obrona u niego kuleje. Łatwo go rozprowadzić od jednej do drugiej linii, a także drugi jest jest zbyt pasywny. Ogólnie to jednak całkiem solidny zawodnik na szybkich kortach.

Michael Yani
O nim krótko, bo to zawodnik o niezbyt wielkich umiejętnościach. Serwis ciekawy z kickiem, całkiem regularny w wymianach gdzie piłki głównie przelatują nad środkiem siatki. Jego mentalność, psychika na słabym poziomie. Gra seriami, przy czym serie gdzie traci punkty należą do częstszych obrazków.

Tim Smyczek
Strasznie niestabilny zawodnik. Nieregularny, zwłaszcza z bh, na bakier z techniką, ale jak się zatraci w wymianie crossowej to ... nawet sam Nadal nie powstydziłby się Smyczkowych zwycięskich crossów. Poza tym mocno serwuje, stroni od dropshotów, szuka końcowej linii podczas wymian. Ogólnie bardzo przeciętny nawet jak na challengery. Szczególnie pod względem techniki.

Scoville Jenkins
Zawodnik wywodzący się z nacji która nie jest szczególnie nastawiona na regularną grę, nie jest skoncentrowana na aspektach obronnych tenisa.
Jenkins trochę łamie ten schemat, ale tylko trochę.
Po pierwsze - jest niezłym obrońcą, regularnym, rozrzucającym rywali, wykorzystującym geometrię kortu.
Po drugie - gra zrywami, mimo regularnej gry. Albo rywala zabiega, albo sprawi duży worek z wieloma punktami po zepsutych zazwyczaj dość prostych piłkach.
Wyżej wspomniałem o dobrej grze w obronie, ale nie wybitnej. Zawodnicy, w stylu Amritraja(0-3) czy Kendricka(1-6) czyli serve&volley lub często bywający przy siatce, sprawiają wiele problemów Jenkinsowi. Wprawdzie ma 2-1 z Youngiem, ale ich ostatni mecz to sukces Donalda.
Z innymi pojedyńcze mecze, raz do przodu, raz do tyłu, ale sporo 3-setówek - co za tym idzie warto grać overy gemowe w jego spotkaniach.

Izak van der Merwe
Wysoki, duży zasięg ramion, używający efektownego 1-ręcznego bh.
Często przy siatce, mocny serwis - dobry kandydat na szybkie korty. Na wolne nieszczególnie - marny return, marna postawa w długich wymianach.
Zdecydowanie szuka wygrywających uderzeń, niż spokojnie bez pośpiechu przygotowuje akcję dającą kolejny punkt.
Ktoś regularny z mocnym odbiciem + kontrującym uderzeniem i Izaka nie ma w kolejnej rundzie danego turnieju.

Antonio Veic
Chorwat z bandamą.
Marne warunki fizyczne nadrabia walecznością. Zakopuje się za końcową linią i .. nie nie wcale nie rzeźbimy, a próbujemy wygrać wymianę kończącym uderzeniem. Którego Veic za bardzo jednak nie ma Jego popisową akcję jest odwrotny fh, bardzo kąśliwy, bity płasko, uciekający z kortu z niskim kozłem. Poza tym jest wybiegany, dość regularny, urozmaicony repertuar zagrań. Jego drugi serwis raczej nie sprawia trudności rywalowi, pierwszy lepszy, mocny z pewną dawką rotacji.
Nabierze doświadczenia, polepszy wybór uderzeń na daną okazję i będzie całkiem markowym grajkiem. Na razie jeszcze żywioł i energia bierze górę podczas jego spotkań przez co się podpala i spala ;), a tak mógłby już wygrać kilka spotkań więcej w karierze.

Gaël Monfils

Byly lider rankingu juniorskiego. Zawodnik urodzony w Paryzu, wysoki 193 cm. Cechuje go niesamowita sprawnosc fizyczna i szybkosc. Z racji wzrostu posiada bardzo dobry serwis. Posiada takze niezykly return, niezykle gleboki, grany niemal pod koncowa linie regularnie. Nie bez znaczenia przy returnie ma oczywiscie jego zasieg ramion. Aby zaserwowac asa przeciw niemu tzrba naprawde l;adnie trafic. jesli sie tego nie zrobi tak jak pisalem pilka wraca pod koncowa linie. Jest rowniez zawodnikiem dobrze prygotowanym taktycznie. Rozgrywa spokojnie a gdy pojawi sie okazja pootrafi znakomicie przysmieszyc. Dobry zarowno w obronie jak i ofensywie.

W ramach uzupełnienia, kilka słów krytyki Gael byłby kilka miejsc rankingowych wyżej, gdyby potrafił w pełni wykorzystać swój niesamowity potencjał ofensywny - mocne, precyzyjne uderzenia z obydwóch skrzydeł. Zbyt często podczas wymian gra pasywnie. Nie potrafi do końca zrównoważyć balansu pomiędzy ofensywą, a defensywą.
Jest gibki, szybki, tyle, że pod względem technicznym sporo do życzenia pozostawia jego praca stóp. Czasem, podbiegając do piłki, sprawia wrażenie, jakby zaraz miał sobie coś skręcić, złamać

Evgueni Korolev

Rosjanin a'la Marat Safin. Jego firmowym zagraniem jest niewatpliwie obureczny backhand, ktorym czesto konczy wymiany. Poza tym podobne do Marata warunki fizyczne, niemal zawsze szuka uderzen konczacych zarowno ze strony forhandowej jak i tej drugiej. Solidny serwis. Sporo plusow w jego grze, niestety jeszcze wiecej minusow. Przede wszytskim slaby psychicznie. Czesto przegrywa wazne punkty wyrzucajac pilki dosc wyraznie i niepotrzebnie. Do tego potrafi popelniac seriami podwojne bledy serwisowe niczym Dementieva. Stosunkowo dosc wolny i malo zwrotny.

zapomnailem po stronie plusow dodac bardzo dobry skrot, natomiast duzo gorzej u niego z pozostalymi zagraniami technicznymi. Fatalny wolej, bardzo slabo operuje slicem.

Wnioski po finale z M.Fischem?

no w sumie widzialem goscia na AO z Federerem ale nie warto bylo pisac bo jak ktos gra z federerem to ocena nie moze byc obiektywna

Bzdury

Może jakiś kontrargument ? Same "bzdury" trochę za mało.

Potito Starace
Włoch preferuje grę na nawierzchni ziemnej, na innych nawierzchniach gra tylko kiedy trzeba (kiedy do wyboru są tylko turnieje betonowe + szlemy). Poza ziemią nie radzi sobie w ogóle, potrafi przegrać z każdym ogranym zawodnikiem na hardzie. Bardzo dobry fh, dzięki któremu zdobywa najwięcej punktów. Gorzej z bh, który jest jego "piętą achillesową". Zawodnicy, którzy potrafią umiejętnie obijać backhandową stronę Potito nie mają najczęściej z pokonaniem go. Starace posiada dobry serwis dlatego czasami stosuje taktykę s&v. W jego grze dużą rolę odgrywa forma. Kiedy jest w dobrej dyspozycji jest bardzo regularny i potrafi swoim forhandem zagrać wiele winnersów, jest wtedy naprawdę groźny i potrafi ograć mawet zawodników dużo lepszych od siebie. Kiedy jednak gra mu "nie idzie" popełnia bardzo dużo błędów, słabo spisuje się w obronie, a nawet często nie wytrzymuje meczów kondycyjnie (bardzo często bierze lekarza w czasie gry, bo nie wytrzymuje trudów meczu).
Co do ciemnej strony jego gry, czyli sprzedawania czy odpuszczania meczów to został zawieszony na 3 tygodnie za postawienie kwoty około 200 euro na mecze Włoskiej Serie A (która raczej ma niewiele wspólnego z tenisem ). Mimo to trzeba przyznać, że często potrafi odpuścić mecz, więc radzę uważać na niego kiedy gra w jakimś małym turnieju a na dodatek na jakimś bocznym korcie.
Aktualnie Włoch znajduje się w słabszej formie, ale z meczu na mecz wygląda to coraz lepiej i chyba szykuje się z formą na większe turnieje z nawierzchnią ziemną, które są tuż tuż.

Podsumowując na nawierzchni twardej warto grać przeciwko Starace zwłaszcza kiedy jest on faworytem. Na clayu zawodnik trochę chimeryczny, potrafi przegrać z dużo słabszym zawodnikiem, ale też wygrać z dużo lepszym. Ogólnie przy typowaniu jego meczów radzę zwracać uwagę na formę Włocha i powstrzymywać się od grania na niego jako "pewniaka" na podbicie kursu.

znalazłem coś takiego, ewidentnie wynika z tego że Radwańskie koksów nie biorą:D

Przez lata tenis był uważany za jeden z najszlachetniejszych i czystych sportów
. To już historia! Najlepsi regularnie stosują środki dopingowe.

Kolarstwo, lekkoatletyka, czy podnoszenie ciężarów - w tych dyscyplinach sportowcy trafiają na czarną listę: jeden po drugim, dzień po dniu. Koks przeżarł sport do tego stopnia, że gdy padają kolejne znane nazwiska sportowców-dopingowiczów, nikogo to już nie dziwi.

Kibice - niestety! - przyzwyczaili się, że w zawodowym sporcie doping odgrywa kluczową rolę. A co z tenisem?

Kobiecym tenisem rządzą napakowane cyborgi. A Isia?

Walka z dopingiem w tenisie - a co to takiego?
Bo przecież tenis od lat nazywano (nazywa się jeszcze?) "białym sportem". W porównaniu do innych dyscyplin, przez lata był (jest? - o tym się za chwilę przekonacie) ostają czystości. Choć zdarzały się wpadki - głównie wśród argentyńskich zawodników - traktowano je z przymrużeniem oka. Niskie kary finansowe, czy ledwie kilkumiesięczne dyskwalifikacje - wywoływały śmiech fanów.

Często też zawodnikom, u których wykryto niedozwolone środki, udawało się uniknąć jakichkolwiek sankcji, bo działacze wierzyli ich tłumaczeniom, że koks znalazł się w ich organizmach... przypadkowo! Ogólnie: walka z dopingiem w tenisie jest po prostu śmieszna i zarazem zupełnie nieskuteczna. Działacze zachowują się tak, jakby im... nie zależało. Kontrole? Przeprowadzane są właściwie tylko podczas zawodów.

Nastaje era sportowców-nadludzi. Czas na doping genetyczny!

Nagle... Międzynarodowa Agencja Antydopingowa (WADA) wprowadziła w tenisie system "whereabouts", który obejmuje 10 najlepszych zawodniczek i zawodników świata. I się zaczęło!

Najlepsi zawodnicy głośno protestują (pamiętacje, jak Hiszpan Rafael Nadal, przyznał nawet ostatnio, że czuje się jak kryminalista?)! Dlaczego? Boją się wpadki dopingowej? Skąd tak gwałtowna reakcja?


Od sterydów, po hormony wzrostu. To tenis!
Wedle reguł systemu "whereabouts" tenisiści muszą być do dyspozycji WADA przez 7 dni w tygodniu. Mało tego! Podają plan swoich zajęć z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. To życie zawodowe, a prywatne? WADA tutaj też chce wiedzieć wszystko. Wyjście do kina, na kolację, czy randkę - wszystk trzeba wprowadzić w system internetowy.

A jak nie ma pod ręką internetu? Należy wysłać sms-a lub zadzwonić na specjalną infolinię.

Nawet moja mama nie wie, gdzie jestem o każdej godzinie. WADA - wie! To jest chore, nie mogę zrozumieć, co światowe władze chcą w ten sposób udowodnić - denerwuje się Nadal.

Nowe kontrole antydopingowe to idiotyzm! Znany tenisista się burzy

Hm... Można próbować zrozumieć zdenerwowanie Nadala, ale... Przecież to jego zawód, za grę na korcie inkasuje miliony dolarów od sponsorów, organizatorów zawodów, więc nic więc dziwnego, że mamy prawo wiedzieć, czy na życie zarabia nie oszukując.

Zwłaszcza, że...

Tenisowy rynek wchłania wszystkie najnowsze odkrycia farmakologiczne, takie jak krótko działające sterydy, czy hormon wzrostu - nie ma złudzeń John Mendoza, dyrektor australijskiej agencji antydopingowej.

Takich podejrzeń jest coraz więcej!


Fibak: niechęć zawodników do programu WADA o czymś świadczy
Głos w sprawie dopingu zabrał nawet John McEnroe - jeden z najwybitniejszych tenisistów w historii. Siedmiokrotny triumfator turniejów wielkoszlemowych sam miał podczas kariery przygodę z dopingiem. Przyznał się, że przez sześć lat brał sterydy przeznaczone dla… koni!

Był nienaturalnie agresywny. Doprowadziłam do tego, że przestał je brać. Jeśli bym tego nie zrobiła, przerzuciłby całą swoją furię z tenisa na mnie, gdyby tylko zaczął przegrywać. Zawsze uważał, że ja jestem powodem jego porażek - zdradza jego była żona Tatum O’Neal.

Na korcie McEnroe często wyżywał się na sędziach
. Zgadnijcie dlaczego?

Tenisowe rodzeństwo szaleje: on bije się na ulicy, ona... bierze koks

Co o nerwowej sytuacji najlepszych zawodników świata sądzi Wojciech Fibak?

Ja nikogo oskarżać nie będę, ale wybuch gniewu, głównie wśród tenisistów, w związku z zaostrzonym systemem WADA na pewno musi dziwić. Ja kocham tenis i mam nadzieję, że doping na kortach to jednak wciąż margines. Ale... - przyznał w rozmowie ze Sportfanem najlepszy w historii tenisista znad Wisły.

Margines? Nandrolon, efedryna, finasteryd czy etylefryna - to już plaga. Wielu zawodników wpadło (wpadnie?) na zażywaniu tych środków. Jak się tłumaczą? Że te środki są w substancjach, które światowa federacja zamieściła na liście dozwolonych wspomagaczy. Dobry żart.
Swego czasu jeszcze dalej posunęła się Swietłana Kuzniecowa. Znakomita rosyjska tenisistka - u której wykryto efedrynę - powiedziała, że to było już po sezonie, w turnieju pokazowym i dlatego nie można tego traktować jako doping!

Czołowa „50” zarówno wśród kobiet i mężczyzn, śmieje się prosto w twarz światowym władzom. Jeśli nie zaczniemy z tym walczyć na poważnie, to tenis już niedługo może być kopalnią koksiarzy - nie owija w bawełnę Angelo Binaghi, szef Włoskiej Federacji Tenisowej.

Fro a jakie ja argumenty mam pisac? Przeciez te wniosi mozna wysuwac po obejrzeniu meczu. Nie wiem, ktory mecz ogladal Salvador i nie wiem co w jego mniemaniu znaczy "szybki" no ale dla mnie Korolev jest szybki a jak na takie warunki to napisal bym ze jest bardzo szybki
Ruskowi zawsze chce sie biegac, jest zwrotny i ladnie dochdodzi do dropow Wszyscy, ktorzy ogladlai jego mecze ( i pewnie Ty sam) beda mieli podobne zdanie do mojego
To ze nie wytrzymuje dlugich wymian i jeszcze jest nieokrzesany to juz " inna pilka"

Scott Oudsema

- Tyczkowaty Amerykanin, 190cm/70kg.
- Jego największym atutem jest serwis, przynoszący mu często dwucyfrową liczbę asów. Pierwsze podanie potężne,ale praktycznie bez rotacji (średnio ok. 190 km/h, najmocniejsze ok. 220 km/h), drugie z bardzo wysokim kickiem - jednym z największych jakie widziałem w Tour. Lubi pobiec do siatki (wyjątkowo "drewniana" ręka przy volleyach), ale zbyt rzadko, by zaliczyć go do grona zawodników spod znaku serv&voley.
- Z głębi kortu uderza mocno, praktycznie w jednym tempie, szukając szybkiego zakończenia akcji. FH mocny, kończący, topspinowy. BH dwuręczny. Z obydwóch skrzydeł bardzo nieregularny.
- Serwis rywala (szczególnie słaby drugi) lubi zaatakować ofensywnym returnem - jego skuteczność, to już inna sprawa.
- Próby rozrzucenia go po korcie, zmuszenia do uderzania z nieprzygotowanych pozycji, to recepta na łatwe punkty.
- Defensor z niego marny. Zagranie skutecznego slajsa, to dla niego wyższa szkoła jazdy. Zwrotność i koordynacja ruchowa słabe.
- Najlepszy bilans na indoor hard.
- Zawodnik umiejący przegrać z prawie każdym.

Update.
Już nie gra tak płasko jak rok temu. Gra topspiny, głównie z fh który ma naprawdę na niezłym poziomie. Gorzej z jednoręcznym bh - balonowaty i często ma Francuz problem z dobrym ustawieniem się do zagrania z tej strony. Końcowa linia, rzadko przy siatce, dalej jest regularny i poprawił koncentrację, nie traci tak łatwo rytmu jak kiedyś.
Oczywiście musi się szkolić dalej w każdym elemencie(bh!!!), bo jeszcze do dobrego poziomu ATP ma daleko. Na CH jest już bardzo solidnym zawodnikiem.

Z jego stylem gry jest trochę inaczej. Ouanna profil uderzeń z FH (wg. mnie top 5 na poziomie chall) dostosowuje do nawierzchni. Na mączce dodaje więcej topspinu. Widziałem go w tym roku kilka razy na nawierzchniach halowych, gdzie bardzo często posyłał płaskie bomby.
Podobnie jest z jego BH. Tam gdzie kozioł niższy – nawet i zagrań 70% to slajs. Na mączce stosuje go sporadycznie.

Kilka dodatkowych uwag z mojego notesu:

– Pierwsze podanie średnio około 190 km/h (najmocniejsze ok.210 km/h). Drugie około 145 m/h.
– Serwis na jego BH daje często rywalowi seriami punkty.
– Na clayu ma spory problemy z defensywnymi counter-puncherami.
– Niezły bilans z net-rusherami.

jak dla mnie Ouanna to taki nie do końca jeszcze dojrzały James Blake

trochę wyższy, ale tak samo potrafi strzelić mocnym forehandem, choć dzisiaj grał też jednak więcej topspinowo ... ten jednoręczny backhand też bardzo przypomino Blake`owy , śmiem nawet stwierdzić że wyrzut piłki i złożenie się do serwisu jest tak jakby pod Amerykanina może i trochę przesadnie, ale tak ja to widzę

i jeszcze jedna ważna cecha - jest bardzo spokojny, mało pokazuje emocji, widać w nim koncentrację i walke do samego końca, a to się bardzo ceni

Nie sugeruj się dzisiejszym występem Ouanny. BH, z którego dziś nie raz zaskoczył Safina, zazwyczaj jest słabiutki.
Gdyby sporządzać ranking poszczególnych uderzeń, to jego BH byłby w 3 setce ATP

Jesse Levine
Dość skromne warunki fizyczne (1,75m. wzrostu, ok 70 kg. wagi) nadrabia walecznością(nie ma dla niego straconych piłek), bardzo dobrym poruszaniem się po korcie, dobrym przeglądem pola gry. Do plusów też można zaliczyć jego return. Nadaje się przeciwko przeróżnego rodzaju baloniarzom bez serwisu i zawodnikom lubiącym w nadmiarze popełniać niewymuszone błędy. Gorzej jeśli naprzeciwko stanie solidny counter-puncher i ktoś kto ma naprawdę mocny serwis i ciąg do siatki.

Kilka słów o pewnym lucky looserze, o którym ostatnio głośno

Rajeev Ram

- 193cm/81kg.
- Zawodnik spod znaku serv&voley.
- Posiada wygrywający serwis, nie jakiś demolujący, w stylu Kendricka - ale to mieszanka siły z rotacją. Drugiemu podaniu potrafi dodać wysoki kick.
- Pod siatką skuteczny, volleye wykonuje z gracją. W tym aspekcie gry to jeden z najfajniejszych do oglądania stałych bywalców amerykańskich chall.
- Z głębi kortu posiada mocne, kończące uderzenie z obydwóch skrzydeł, szczególnie skuteczne gdy ma czas na ułożenie do niego ciała. Problem pojawia się, gdy musi kontrować w pełnym biegu. Płaski FH, ładny, 1BH - potrafi nim podkręcić tempo wymiany, urozmaicać kierunki, zagrać też slajsem. Nieregularny z głębi kortu.
- Duży procent spudłowanego returnu.
- Porusza się po korcie zbyt majestatycznie. Widoczny brak dynamiki i przyspieszenia. Słaba praca nóg wpływa negatywnie na jego grę defensywną. Do tego dochodzi słaba antycypacja zachowań przeciwnika i mały wachlarz zagrań obronnych.
- Patrząc na historię jego pojedynków z rywalami reprezentującymi każdy styl gry, to bilans wynosi mniej więcej 50/50, nie licząc pojedynków z ofensywnymi counter-puncherami na hardzie (około 35% wygranych).

W uzupełnieniu jak zawsze dobrej roboty włodara dodam, iż Rajeev Ram ma korzenie indiańskie, co zresztą widać po jego karnacji.
Natomiast rzadziej bywa przy siatce po swoim drugim serwisie, także jeśli widzicie na livescorze, że Ramowi nie funkcjonuje pierwszy serwis, a gra z kimś kto potrafi kilka razy przebić piłkę na drugą stronę siatki to warto zainwestować parę groszy przeciwko niemu na livebettingu

Wczoraj oglądałem Sweetinga. Ma możliwości, niezły serwis, mocne topspiny szczególnie z FH, nawet rakieta ta sama co Rafa, Babolat APD. Na przeciwko siebie miał Devvarmana i czasami nie wytrzymywał, bo uderzał mocno po bokach, a rywal tylko biegał po korcie, oddawał piłki na drugą stronę aż Sweeting nie wytrzymywał i trochę się denerwował po tych punktach, bo 10 piłek ganiał po korcie Somdeva aż popsuł. Do tego niezły wolej, tylko szkoda że rzadko go używa, bo jak miał inicjatywę to mógł się częściej wybrać do siatki. Jakby trafił na kogoś, kto gorzej biega i szybciej chce rozstrzygać akcje to pewnie by sobie poradził.

Ryan Sweeting

- 195cm/77kg.
- Ofensywny baseliner.
- Zwycięzca juniorskiego US Open w 2005.
- Pierwszy serwis agresywny, z domieszką spinu - potrafi nim wyrzucić rywala z kortu, ale jest przy tym nieregularny. Drugi trochę zbyt zachowawczy, do tego notuje zbyt dużo df. 1- średnio ok. 185 km/h, 2- ok. 150 km/h, najmocniejsze ok. 215 km/h.
- Topspinowy FH lepszym skrzydłem, daje mu sporo winnersów; potrafi bardzo szybko złożyć się do uderzenia i agresywnie przyspieszyć (duży % w ten sposób rozgrywanych akcji). 2BH jego słabością, nieregularny - często zbyt krótko grany, co naraża go na ripostę rywala. Gdy używa slajsu, to potrafi urozmaicać nim kierunki.
- Ryan jest bardzo nieregularny z głębi kortu, nie wytrzymuje ciśnienia. Udane akcje ofensywne przeplata metrowymi autami. Do tego musi nauczyć się też kontrolować swój temperament.
- Potrafi zaatakować agresywnym returnem słabszy serwis rywala - wchodzi wtedy głębiej w kort.
- Do siatki biega sporadycznie.
- Raz za czas zaskakuje dropshotem.
- Nieobliczalny. Na poziomie chall na rozkładzie ma wielu bardzo solidnych rywali, ale spektakularne porażki też mu się zdarzają.



Thomaz Bellucci

- Ofensywny, leworęczny baseliner.
- 189cm/72kg.
- Przy serwisie nie generuje wielkiej mocy (1-serwis ok. 180 km/h, 2-serwis ok. 150 km/h, najsilniejszy ok. 200 km/h), ale że wykonuje bardzo szybki ruch ciała, to jest on niełatwy do odczytania. Do tego bardzo groźne są jego leworęczne rotacje i celność.
- Jego uderzenia z obydwóch skrzydeł są bardzo urozmaicone (rotacje, zmiany rytmu, głębi, zagrania płaskie i defensywne). Inicjatywę podczas wymiany zdobywa dzięki agresywnie uderzanemu FH (często obiega BH), potrafi nim wyrzucić rywala z kortu - łapiąc fajne kąty, ma też w arsenale bardzo groźne uderzenie wzdłuż linii. 2BH uderza płasko, z dobrą głębią; ma nieźle dopracowane uderzenie w okolice rogu po krosie. To skrzydło może zbyt mało ofensywne, ale potrafi nim zneutralizować mocne punkty rywala. Z minusów BH jest nieregularny (często "dziurawi" nim siatkę).
- Dobry taktycznie, umiejętnie czyta słabe strony rywala.
- Nie trzyma się kurczowo końcowej linii, ale gra pod siatka pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Często wybiera złe momenty ataków - podania otwierające do poprawy.
- To rodzaj tenisisty, który by grać dobrze, potrzebuje złapać odpowiedni rytm. Często podczas pierwszych gemów jego uderzenia mają profil treningowy.

Marek Semjan

Oglądałem mecz z Hrbatym i później się zdzwiiłem jak zobaczyłem, że on jest 358. w rankingu. Może z czasem będzie grał więcej, bo stać go na dużo więcej. Przede wszystkim bardzo dobry pierwszy serwis, którym jak trafił to często kończyło się punktem. Gorzej jak Hrbaty oddał na drugą stronę, bo Semjan z końca kortu nie był w stanie przejąć inicjatywy i rozrzucić przeciwnika. Wszystkie wymiany przebijał, zresztą całkiem nieźle, ale mimo szans brakowało ataków. Nieźle gra w obronie, do prawie wszystkiego dobiegał, ciężko też było skończyć Hrbatemu, szczególnie wymiana przy setowej w pierwszym secie na 'niezłym' poziomie.

= głównie serwis i albo punkt albo przebijanie z końcowej, brakuje ataków.

Kerogh, jakie "przebijanie", jaki brak ataków ? Semjan to typowy ballbasher. Bardzo mocno uderza z obydwóch skrzydeł, szuka szybkiego zakończenia akcji winnersem, a do tego ma problem z selekcją strzałów. Nawet jego return to bardzo często "hit or miss".

Hrbaty to bardzo inteligentny counter-puncher, więc wczoraj szybko zneutralizował jego dominujący FH (Marek bardzo lubi grać z odwrotnego i walić mocno po krosie) grając większość piłek na mniej agresywny BH, do tego rozrzucał go po korcie, łapał fajne kąty i tym wszystkim wyłączył atuty ofensywne rywala. W zasadzie jedyne atuty, bo defensor z Semjana słaby.

David Guez
Więcej u niego słabych stron niż mocnych i nie dziwi brak jego sukcesów na szczeblu ATP.
Serwis - pierwszy - powiedzmy, że "średnia krajowa" challengerowa, ale drugi bardzo słaby - kopalnia punktów dla dobrych returnowców. Gdy zobaczycie Gueza w drabince turnieju na cegle to można zakładać ok. 80%, że Francuz z takiego starcia nie wyjdzie zwycięsko - słaba koordynacja ruchowa i co za tym idzie do tytanów biegaczy nie należy. Ciężko też z odbijaniem piłek w biegu. Na plus można mu zaliczyć jego ambicję. Wykazuje również mądrą i cierpliwą grę gdy poczuje, że rywal nie jest zbyt dobrze dysponowany w danym dniu.

Nie ,nie pomyliłem działów.Tak to Bode Miller.A dlaczego tu?

Bo ma zamiar wystąpić w US open2010.

Jakim cudem? Jest taka mozliwość dzięki,idei ,która pozwala każdemu mysleć o zagraniu w tym turnieju.

Kazdemu, to moze przesadziłem,ale -Kto ma więcej niż 14 lat i uiszcza opłatę w wysokości 125 dolarów (obywatelstwo USA nie jest wymagane)i pomiędzy kwietniem a czerwcem wygra eliminacje
w programie National Playoff, bedzie mógł zagrać w US Open.
Także, Bode musiałby wygrac 15 meczy,bo tyle rozegra zwycięzca,aby zagrać w turnieju.

Acha, zapisy 1/02/2010

pozostałe szczegóły
http://www.usopen.org/National_Playoffs/Default.aspx

Powodzenia

Laurent Recouderc
Mając w pamięci parę spotkań z jego udziałem + dzisiejszy z Hrbatym czas napisać o nim parę słów.
Jego drugie imię to "rotacja". Rotuje piłki zarówno z fh jak i z oburęcznego bh. Z serwisem jest podobnie, z tym, że od czasu do czasu zaserwuje płasko z pierwszego podania. Lubi rozrzucić rywala po korcie posyłać głębokie topspiny, odrzucić go od siatki i wrzucić mu pięknego dropshota tuż za siatkę. Do siatki wybiera się od święta, z różnym skutkiem, dobry passing-shotter go minie, ale nieopierzonym przeciwnikom pokazuje dobrze technicznie ułożony wolej/stopwolej. Nieźle biega, lubi posyłać topspinowe fh w narożniki kortu, jest przy tym często regularny.
Oczywiście nie ma róży bez kolców. W momencie gdy gra przeciwko niewygodnemu dla niego rywalowi to jest problem. Szczególnie serwis bity płasko powoduje returnowe baloniki które rywal albo zbija albo obserwuje lot piłki daleko w aut. Return Francuz musi poprawić. Za łatwo się zniechęca niekorzystnym przebiegiem spotkania, ale to akurat dotyczy większości francuskich zawodników na poziomie CH.
Niech no jednak spotka rywala o niestabilnej regularności, a wtedy możemy ze spokojnym sumieniem zaryzykować zakład na Laurenta. Zarazem warto pograć przeciwko niemu na szybkich kortach, gdzie jego mocne topspiny nie zawsze zdają egzamin.

Włodar na pewno nie omieszka dodać coś od siebie I bardzo dobrze, niech temat tętni życiem.

Tak, dziękuję za głos

Co do jego pierwszego podania (średnio ok. 185km/h. drugie słabe, ok 140km/h), położyłbym nacisk na jego slajs - jest z natury bardzo płaski, najbardziej efektywny na szybszych nawierzchniach.

Podoba mi się jego 2BH, pomimo tego, że jest słabszym, mniej regularnym skrzydłem, to z drugiej strony fajnie urozmaica profil uderzenia – zmienia nim tempo uderzając wysoko nad siatką, innym razem płasko, a do tego slajsuje.

Return agresywnego serwisu, jak wspomniał Fro, mocno kuleje, słaba jest jego skuteczność, jest podatny na kontrę, natomiast potrafi nim ciekawie zaatakować słabsze drugie podanie rywala.

I najważniejsze, Recoudrec lubi mieć czas na przygotowanie uderzenia, dlatego grając przeciwko bardzo agresywnemu rywalowi, traci wiele atutów.

Daniel King-Turner
Przedziwny zawodnik.
Serwis: pierwszy mocny i płaski z założenia wygrywający, bardzo często rusza po nim do siatki.
Drugi - albo balon, albo równie mocny co .. pierwszy, albo wyrzucający. Taktyki, jakiejś myśli przy tym za grosz. Zdarza mu się po słabym drugim serwisie pobiec do siatki gdzie jest bardzo łatwo mijany.
Bh - fajny oburęczny odwrotny z założenia wygrywający. W rzeczywistości - hit or miss. Również z tego skrzydła bardzo urozmaicone zagrania - a to slajsy, a to topspiny, a to skróty, przy to ostatnie zagrania naprawdę przynosi mu wiele dobrego.
Z FH najczęściej gra topspiny, ale nie są one jakąś szczególnie dobrą bronią.
Całkiem nieźle biega, od linii do linii, ale ze skutecznym odgrywaniem piłek w pełnym biegu jest na bakier.
Przy serwisie rywala wycieczki do siatki mniej częste. Taktyka, strategia tych wycieczek pozostawia wiele do życzenia. Porządny passing-shotter z łatwością go mija. King-Turner nie jest też specjalnie groźny w defensywie - nie jest regularny, lubi pograć seriami. Returnuje tak aby piłka po prostu przeleciała na drugą stronę siatki. Często odbiera podanie rywala bezpiecznym slajsem.

Zaznaczam, dość pobieżne obserwacje, raczej do uzupełnienia notatek. Jedno spotkanie to za mało by poznać wszelkie słabe i dobre strony danego zawodnika.

Mehdi Ziadi
Return - ustawia się kilka metrów za końcową linią. Przy drugim serwisie rywala, przesuwa się ok. metra do przodu co oczywiście powoduje, że jego return nie jest żadnym zagrożeniem.

Bardzo dużo gra slicem z bh, fh topspinowy, dobrze opanowane skróty. Serwis rotowany, ale poziom słabo-średni challengerowy. Minusem jest jego psychika, podłamuje się niepowodzeniami, do momentu gry wynik jest na styku nie wolno go absolutnie lekceważyć. Dzisiaj Dolgopolov często się uśmiechał po przegranych akcjach, ale skoro do niektórych wymian w ogóle się nie przykładał to nie dziwne, że tracił punkty.

Przy poważnym rywalu z poważnym podejściem to niestety, ale Ziadi za bardzo nie powalczy. Szczególnie przy dobrych ofensywnie rywalach.
Gra zbyt defensywnie, nawet na ziemi jego gra nie jest dużym zagrożeniem, nie wspominając o szybszych nawierzchniach. Jest ambitny, ale sądząc po jego wyborach turniejowych to za mało jeździ po Europie, głównie Marokańskie challengery.

Hisham Khaddari
Tutaj ofensywny potencjał jest i potrafi go wykorzystać. Bh 1-ręczny, ale raczej nie groźny, dużo też z tego skrzydła slajsuje. Fh głównie topspin, ale potrafi też mocniej, płasko uderzyć i skończyć wymianę. Regularny na tle nieregularnych Nie wiem jakby mu się grało przeciwko typowym ścianom. Ma dopiero niecałe 19 lat, ale jeśli będzie dobrze kierowany, to już za rok-dwa może zacząć mieszać wśród challengerowej stawki.
Return lepszy od swojego w/w rodaka. Ustawia się dużo bliżej, ale w momencie serwisu rywala cofa się jeszcze parę kroków. Przy drugim podania stoi tuż przed linią końcową. Oby pokonał Ignatika po wznowieniu, bo chciałbym go jeszcze raz obejrzeć.

Uladzimir Ignatik
Nie powinien grać na cegle W zeszłym roku miał bilans na tej nawierzchni 26-11. Głównie we futuresach, może przedstawię z kim wygrywał
Marcin Maszczyk
Marek Pokrywka
Mateusz Kowalczyk
Jędrzej Żarski
Marcin Gawron x 2
Mikołaj Borkowski
Błażej Koniusz
Mateusz Śmigiel
Igor Nowak
+ finowie, węgrzy i tego typu rywale.
Na poziomie CH, w tym etapie jego kariery każdy porządny ziemny zawodnik będzie dmuchał Ignatika jak chce. Ignatik potrafi mocno uderzyć, nieźle zaserwować (pierwszy ok. 200km/h, drugi ok. 165 km/h), ale co z tego skoro jego regularność jest dramatyczna, przy wymianie powyżej kilku uderzeń z obu stron pojawia się duży problem. Wiele pracy przed nim. Też młodziutki, niecałe 20 lat.

Będzie stream z Neapolu na e-tennis.tv.

Właśnie pokazują kwale i jest okazja by poznać Słoweńca Aljaza Bedene. Z tego co dostrzegłem to jego gra jest defensywna, gra wysokimi topspinami przez co dość łatwo go zepchnąć do głębokiej defensywy. Raczej stroni od siatki, zakopany za końcową linią. Dość regularny, ale jak wyżej wspomniałem dobry ofensor będzie mógł sobie urządzać trening strzelecki z wysokich piłek.

Aldi wygrał z nim przed chwilą 61 63, ale też nie zachwycił swoją grą, w sumie to nie musiał się wysilać.

jak obiecalem - tak skrobne kilka slow.

Skupilem sie glownie na meczu Michała Włodarczyka z Niemcem Kristianem Marquartem.
Polak - dobry serwis. mocny.
Niemiec - topspinowy serwis, na tel Polaka wygladał słabiej.

Jesli chodzi o wymiany, Polak plasko, mocny i b.czesto wchodzil z kort. bardzo duzo winnersow.

Niemiec 'baloniki' nie dysponowal konczacym uderzeniem.
Polak dosc wysoki, z daleko przypomina GuGe wink

Polak dosc czesto gral s&v i wychodzilo mu to zagranie.

itf koszalin 2010

kolejne mecze:

chadaj - błazej koniusz

pojedynek wygral w 3setach koniusz. w III secie pokonujac chadaja 6-0! co sie rzucilo w oczy to duzo df po stronie chadaja. koniusz pierwszy serwis mocny, drugi niestety bardzo slaby, topspinowy.

poczatek meczu, duzo przelaman i duzo niewymuszonych. lepsze wrazenie robil chadaj, mimo wielu bledow, jednak to koniusz bardziej stabilny, lepiej biegal.

drugi mecz

gawron - ukrainiec agafonov

gawron nic specjalnego nie pokazala. agafon mial servis na mecz w II secie przy 6-5 i kilka mocniejszy i precyzyjnych zagrac gawrona i polecialo. ten mecz byl o wiele ciekawszy niz pierwszy. wiecej winnersowm serwisy bez df. sporo dropshotow, wymian. chlodniejsza glowa Polaka i on gora w III setach.

dzis odbyly sie polfinaly itf koszalin 2010

http://www.itf.teniskoszalin.com/

pierwszy polfinal:
panfil - garcia
Po III setach wygral rozstawiony z nr 2 Garcia. Panfil leworeczny, mocny pierwszy serwis, drugi juz nie tak skuteczny i Garcia duzo punktow zdobywal po drugim serwisie. panfil prze pol meczu prezentowal sie dobrze, lepiej niz chilijczyk. pozniej jakos stanal. Panfil wiekszosc pilek wygrywal po forhendzie. beckhnad panfila bez konczacego udzenia, same przebijanie.

drugi polfinal:
janowicz - bialorusi bury.
ogladalem tylko I seta, w ktorym jedno przelamnie zecydowalo o secie. powiem tak: szalu janowicz nie gral. mial 2 gemy, ktore wyciagnal z 0-40 i 0-30...oczywiscie serwisem. bury...1cm wyzszy od Polaka. serwis rowniez mocny, ale tylko pierwszy. co si rzucilo w oczy, jakby serwis i uderzenia burego nie do konca 'ciagnal'. uderzenia krotko ciagniete.

ps. jerzy mial skarpetki z inicjalami JJ troche sie z tego posmialismy pzdr

!zari, dzięki za info Swoją drogą, jeśli ktoś używa względem jakiegoś tenisisty określenia "drewniany",a nie widział w akcji Burego, to powinien zweryfikować swoje sądy

Od dawna nie mam czasu na pisanie, dlatego tylko w kilku słowach na temat futuresa w Katowicach i Krakowie, które oglądałem. Uważać na: Rochette, Brydolfa (młoda strzelba ze Szwecja, będzie bardzo groźny na szybkich kortach) i Smethursta.


A tu coś o prowokatorze z Austrii.

http://video.oe24.at/portal/123/833/Koubek--der-Wuerger-vom-Centercourt-147379#plugin6715

"Stefan Koubek and Daniel Koellerer came to blows during a Bundesliga match yesterday. The two were at each other throughout the match until Koubek decided enough was enough and stormed around the net to confront his compatriot.

Koubek knocked Koellerer's racquet out of his hand before Koellerer grabbed Koubek around the throat and a scuffle ensued. "I broke Koellerer in the second set before he managed to break back straight away," Koubek explained. "He then told me to 'sit down'. I told him not to tell me what to do and then he called me 'a wanker' so I confronted him. The spectators all around said they also heard him."

Koubek was defaulted."

wkleje od siebie bardziej dokladny i przede wsystkim polski opis tej sytuacji no i link do video bo ten Twoj to z jakiegos koncertu

Koubek zdyskwalifikowany po ataku na Köllerera



Crazy Dani" sprowokował po raz kolejny. Obrażony przez Daniela Köllerera w meczu Bundesligi Stefan Koubek podszedł do swojego austriackiego rodaka i chwycił go za gardło. Były 20. singlista świata został zdyskwalifikowany na cztery tygodnie, a Köllerer zapisał kolejny niechlubny epizod kariery.
Köllerer w sierpniu skończy 27 lat. W październiku ubiegłego roku zajmował 55. pozycję w rankingu ATP, co jest jego życiowym osiągnięciem. Bardziej niż z tenisowych umiejętności znany jest z prowokacyjnych zachowań, które można było zobaczyć także podczas challengera w Szczecinie.

W czwartek Köllerer w meczu ligi niemieckiej przegrywał z Koubkiem 4:6, 1:3, kiedy odrobił stratę przełamania i zaczął się demonstracyjnie cieszyć. Koubek po zaleceniu rodaka, by sobie siadł, odparł, że nie będzie mu mówił co ma robić. Wtedy Köllerer posłał w stronę kolegi słowo "wichser", które oznacza w języku niemieckim dupka lub onanistę. - Tego nie powinieneś mówić - przyznał Koubek i rzucił się w stronę rywala.


http://www.youtube.com/watch?v=UIYdC4TX_G8&feature=player_embedded


- Tylko wymasowałem mu szyję - powiedział potem Koubek (ćwierćfinalista Aussie Open 2002), który odpocznie przez miesiąc od tenisa. Kort po natychmiast przerwanym przez sędziego meczu opuszczał przy aplauzie publiczności. Köllerer został wybuczany i wygwizdany. A jeszcze w ubiegłym roku w rozmowie z nami twierdził, że świat tenisowy przestał go nienawidzić.

W koncu pseudo Crazy Dani do czegos zobowiazuje

Sabry:
- def c-p,
- topspinowe rotacje bite przez Sabrego pozostawiają wiele do życzenia,
- brak umiejętności kontrowania,
- bardzo słabą głębie uderzeń, zwłaszcza z bh. Piłki bite na pół kortu to u Sabrego norma,
- gość operuje 2-3m za końcową linią, w kort wchodzi bardzo rzadko (nawet przy returnach),
- w wymianach pasywny, nawet mając optyczną przewagę potrafi oddać rywalowi incjatywę,
- gość przechodząc do ataku (gdy czasem próbuje) bardzo źle wybiera momenty tych ataków, a także często szwankuje timing (na podstawie kilku meczy z różnego okresu i to wszystkich granych na ziemi). Zwłaszcza jest to widoczne przy uderzeniach z bh, gdy bardzo często uderza piłkę albo za wcześnie albo za późno.
- drugi serwis podatny na atak (grzechem jest go nie atakować). Pierwszy rotacyjny (niezbyt silny, raczej nie sprawia problemu rywalom).
- gra passami (oczywiście na poziomie futures)- potrafi seryjnie tracić punkty.
- Jego jedynym atutem jako tenisisty jest "względna" regularność (oczywiście na poziomie jemu podobnych grajków).
- Jego bilans i sposób doboru turniejów nie jest dziełem przypadku- nie ma praktycznie żadnych przesłanek do gry na szybszych nawierzchniach.

panowie dlaczego ten temat zamarl ? apeluje do znawcow tenisa o jego reaktywowanie ;p do tej pory mozna bylo sie z niego dowiedziec wielu ciekawych rzeczy na temat gry poszczegolnych zawodnikow co pomaga nam w typowanie wiec kontynuujmy to