Jestem pod ogromnym wrazeniem wiedzy ktora posiadasz, i ktora sie tu dzieliles. Mam nadzieje ze znajdziesz dalsza motywacje ...

Jeszcze na podsumowanie sezonu kilka moich subiektywnych przemyśleń.


Tenisista roku:
Horacio Zeballos. Bazując praktycznie na samych występach w chall, doczłapał do 45 miejsca rankingu. W 2009 roku wystąpił w 8 finałach chal, z których 5 wygrał. Ukoronowaniem jego występów był pierwszy w karierze finał ATP (St.Petersburg). Gra fajny, kompaktowy tenis.

Wydarzenie sezonu:
Thiemo de Bakker i jego 18 z rzędu wygranych pojedynków, w tym zdobyte 3 tytuły. Najefektowniejsza seria sezonu.

Największy postęp:
Henka Kontinen. Na początku roku startował z numerem 1818 w rankingu. Teraz jest na 288. Jeśli ktoś nim mądrze pokieruje, nauczy go, że nie jeździ się tylko na 5 biegu, to materiał na top 100.

Comeback roku:
Gaston Gaudio. Rzecz jasna chodzi mi o Gaudio jako osobowość, a nie jego tegoroczne wyniki.

Mecz roku:
II runda chall we Wrocławiu Robin Vik-Oli Rochus 7:6 7:5 . To chyba najbardziej subiektywna nominacja, ale nie pamiętam by kiedykolwiek wcześniej mecz tenisowy aż tak bardzo podniósł moją adrenalinę. Przypomnę, co napisałem na forum tuz po tym meczu: "Po 9 godzinach oglądania tenisa na żywo na marnym poziomie, nie sądziłem, że cokolwiek może sprawić, bym zaliczył tamten dzień do udanych. Gdyby zrobić kompilację najefektowniejszych akcji z tego pojedynku i starcia Nadal-Verdasco z AO, proporcje wynosiłyby 60:40 na korzyść II ligi:) Nie żartuję. To był niesamowity pojedynek. Długich wymian, zakończonych kapitalnymi winnersami, było bez liku. Loby, dropy, passingshoty, slajsy, volleye, uderzenia z głębi kortu - była tu wyczerpująca kompilacja tenisowych zagrań, podanych w najlepszej formie. Widzowie długimi chwilami, mieli wrażenie, że ktoś zakazał obydwu zawodnikom robić niewymuszone błędy, co najmniej pod karą śmierci. Ci najbardziej cierpliwi, którzy dotrwali do meczu zamknięcia, wyszli około północy z Hali Orbita olśnieni."

Największe pozytywne zaskoczenie:
Dustin Brown - 5 finałów chall, z tego jeden wygrany. Oprócz problemów z selekcją strzałów i regularnością, prezentuje fajny, urozmaicony tenis, którego trudny nie polubić. Agresywny i kierunkowy serwis, volleye, których na szybkich kortach pokazuje bez liku, dropy z BH i FH, sporo w jego grze z głębi kortu strzałów na wiwat, ma gorącą głowę, ale też mądra defensywa i gwoździe wbijane w kort. Oczywiście jest też trochę szaleństwa jak np dropy uderzane z returnu. W następnym sezonie zrobi sporo zamieszania.

Największe rozczarowanie/największy przegrany sezonu:
- Edu Schwank, udany ostatni miesiąc sezonu, to zdecydowanie za mało jak na zawodnika z takim potencjałem.
- Finał chall w Kolding, podczas którego, za kolejną w turnieju pyskówkę, po przegranym TB w drugim secie, Ivan Dodig został zdyskwalifikowany. Gdyby to był Koellerer, pewnie nie zwróciłbym na ten incydent uwagi.

Chall w Salinas

Pierre-Ludovic Duclos - Ivan Endara 1 1,56

Duclos gra tenis siłowy, ot często taki z niego typowy ballbasher. Serwis + FH to jego wizytówki - nie chcąc stopniować ich potencjału, bo to jego pierwsza wizyta w moim temacie, napisze, że są... mocne . Co prawda, słaby z niego obrońca, ale przy ekwadorskim baloniarzu, "z urzędu" będzie nastawiony na atak.

Patrząc na historię pojedynków Endary, nikomu kto ma krzepę w łapie jeszcze nie podskoczył, a że w świecie chall jest takim stworem z krainy Borostworów, to tak wysoki kurs miło mnie zaskoczył.

Qwale do Australian Open

Matthew Ebden - Carlos Poch Grandin 1 1,52

Kolejny kurs niespodzianka. Forma Ebdena od dłuższego czasu zwyżkuje. Nie lubię pisać analiz z przywoływaniem statsów, które każdy może sobie sprawdzić, ale proszę: Pod koniec roku wygrał 4 futuresy w Australii i zaliczył przyzwoity występ w wewnętrznych qwalach do AO (pokonał m.in. Tomica), a w tym roku w Sydney przeszedł qwale,a potem pokonał Melzera.

Poch Grandin to tenisista reprezentujący klasyczną hiszpańską szkołę, w żadnym elemencie gry, nie wystający poza średniutki challengerowy level. Grę z głębi kortu opiera na topspinowym FH, często uderza z odwrotnego (potrafi zaskoczyć wzdłuż linii). Posyła nim sporo balonów, ale też potrafi rozrzucić rywal po korcie, złapać fajny kąt, raz za czas przyspieszyć. 1BH na podtrzymanie wymiany, urozmaica go slajsem. Do tego jest nieregularny. Nie widzę w jego grze atutów, które pozwoliłyby mu pokonać Ebdena, który należny do kategorii zawodników bardzo sprytnych,regularnych i prezentujących kontrolowaną agresję. To może być "czarny koń" kwalifikacji.

Tak jak pisałem wcześniej w KT - z qwali dorzucam jeszcze Daniela Evansa (1,22).

Pierre-Ludovic Duclos - Ivan Endara 6:2 3:6 4:6

Matthew Ebden - Carlos Poch Grandin 6:2 6:1

Daniel Evans - Sean Berman 7:5 6:1


Richard Gasquet - Potito Starace 1 1,30

Nie wymagajcie, bym analizował taki mecz Brać, puki kurs ładny.


coś z qwali późnym popołudniem, lub wieczorem.

Matthew Ebden - Adrian Menedez-Maceiras 1 1,43


Konsekwentnie Ebden. Wczoraj obydwaj zdemolowali rywali, ale Ebelthite - przeciwnik Menedeza, to ten z kategorii bardziej drewnianych. O zwyżkowej formie Australijczyka pisałem wczoraj.

Jeszcze jeden szczegół przekonuje mnie do zagrania przeciw Hiszpanowi. Tydzień temu, w Sao Paulo, w przegranym meczu z Ramonem Delgado dwukrotnie wzywał lekarza (problem z barkiem i ból głowy), co oznacza, że niekoniecznie jest w optymalnym rytmie treningowym.

Richard Gasquet - Potito Starace 6:3 7:6

Matthew Ebden - Adrian Menedez-Maceiras [/quote] 6:2 1:6 7:5


Michael Berrer - Kristof Vliegen 1 1,40

Mam nadzieję, że prześmiewcy Berrerowego "brzucha" obejrzeli serię jego meczów z ostatnich miesięcy, a szczególnie ten przeciwko Wawrince w Chennai. Kilogramów jakby mniej, przebieżek po korcie jakby więcej

Do bardzo ofensywnego stylu gry, jaki prezentuje Niemiec, zawsze miałem słabość. Duża agresja, leworęczne rotacje, dobre momenty ataków pod siatką, i przede wszystkim łatwość przechodzenia z obrony do ataku - tak, to typowy shotmaker. Na przestrzeni wielu miesięcy poprawił selekcje strzałów i grę obronną. Na dodatek jest w formie, posiada solidny return i precyzyjne passinshoty z obydwóch skrzydeł, co pomoże mu neutralizować największe atuty rywala.

Vliegen ostatni swój mecz zagrał w lipcu zeszłego roku. Potem leczył kontuzję. I jak tu może czuć rytm gry...

Jeśli pozwolę to dodam iż Vliegen oświadczył, że jedzie na Australian po to by poczuć grę, a nie odnieść sukces Oxygen to jego nowy sponsor i z tego jest najbardziej zadowolony

Michael Berrer - Kristof Vliegen 6:1 6:2 6:1


Roger Federer - Nikolay Davydenko 1 1,40


Co prawda Davydenko gra bardziej penetrujący tenis niż Hewitt, który nie daje tylu szans do czystych uderzeń, ale jeśli Fed przed meczem z Australijczykiem miał w głowie jakieś obawy o swoją formę, to po nim już ich nie ma. To był perfekcyjny występ.

A Davydenko?

Kilka dni temu zapytany przez Matsa Wilandera w Espen, czemu osiąga sukcesy w mniejszych turniejach, a w GS nie, odpowiedział, tak w skrócie: że tam, grając i zwyciężając dzień po dniu, rośnie w nim pewność siebie, w wielkich szlemach, gdy gra się co dwa dni, jest zbyt wiele czasu by rozpamiętywać mecz poprzedni i myśleć o tym najbliższym.

Silny mentalnie zawodnik, na dodatek będący w formie,w jakiej jest Davydenko, zbyłby pytającego krótką ripostą, coś w stylu: teraz jestem innym zawodnikiem, który jest w stanie pokonać każdego.
Rosjanin jednak rozkłada teraz na czynniki pierwsze swój meczu z Verdasco - najsłabszy z serii ostatnich 11-tu wygranych. Zastawia się, czy jest w stanie w ciągu kilku krótkiego okresu czasu pokonać Federera 3 raz z rzędu. To dla tego nie jest stworzony do rzeczy wielkich.

Roger Federer - Nikolay Davydenko 1 1,40 2:6 6:3 6:0 7:5


Kevin Anderson - Kevin Kim (0.0 - 4.0) 2 1,75 (Tobet) 5/10

Kim w formie średniutkiej, Anderson w przecietnej, dlatego kurs na wygraną tego drugiego (1,35) jest dość zabawny.

Bilans Kima z serwismenami na hardzie to prawie dokładnie 50% wygranych. To nie dziwne, bo return ma głęboki i kąśliwy, a jeśli złapie rytm, to mocne strzały z obydwóch skrzydeł, sprawią sporo kłopotu rywalowi, który dobrym defensorem nie jest. Liczę, że dziś wygra seta (czas na przerwanie fatalnej serii, bo w 3 wcześniejszych meczach przeciwko Andersonowi jeszcze mu się to nie udało), a sam mecz będzie ciasny.

Kevin Anderson - Kevin Kim (0.0 - 4.0) 4:6 6:3 6:0


Edu Schwank - Juan Pablo Brzezicki 1 1,55


Krótko. Jeden fakt z mojej bazy danych - to bardzo reprezentatywna statystyka. Edu w ciągu ostatnich 2 lat wygrał z pusherami ok. 85% meczów na clayu

Z taką formą, myślę, że niedługo zacznie na nowo próbować swoich sił w turniejach rangi ATP.

Edu Schwank - Juan Pablo Brzezicki 6:4 6:2


Chall w Burnie


Matthew Ebden - Yuichi Ito 1 1,32

A Ebdenie sporo pozytywów napisałem przy okazji qwali do Australian Open. Od tego czasu Matthew awansował do turnieju głównego, gdzie w 3 setach stawił nadspodziewanie mocny opór Gaelowi Monfilsowi. To już mocny challengerowy level. O rywalu nie warto wspominać.

A to bonus dla czytających temat - prosto z mojego notesu.


Matthew Ebden

- Ofensywny counter-puncher.
- Pierwsze podanie lubi rotować, grając je na zewnątrz (regularnie, gdy serwuje na ad-side), szuka też wew. linii kara serwisowego (średnio ok. 180 km/h, najmocniejsze ok. 200 km/h); drugim serwisem urozmaica kierunki, uderza z kickiem, w 2/3 kara serwisowego, dużym problem jest jego słaba moc - średnio ok. 135/140 km/h,
- Potrafi budować akcję. Swoją grę z głębi pola opiera na topspinowym FH, którym rozrzuca rywala po krocie, lubi atakować i kontrolować wymianę, tyle, że jest to uderzenie, którym nie generuje dużej mocy - za dużo w nim spinu i uderza nim trochę za wysoko nad siatką; bardzo często zagrywa z odwrotnego, swobodnie zmieniając kierunki - FH inside-out oraz inside-in (groźniejsze uderzenie), potrafi też wyrzucić rywala rotując piłkę po krosie, zaatakować wzdłuż linii (wyrzucony z kortu, zazwyczaj w ten sposób kontruje); dużo głębokich piłek. 2BH gorszym skrzydłem, uderza nim bez większej mocy; zazwyczaj uskutecznia wymianę kątową, z dobrą głębia; słabo nim broni (na co wpływa też sporadyczne stosowanie slajsu), szczególnie gdy musi odbijać piłkę w pełnym biegu.
- Lubi pobiec do siatki podczas wymian, ale volleye ma średniej klasy, czasem decyzje ataku nieprzemyślane.
- W drugi serwis rywala wchodzi głęboko w kort, a wtedy najlepiej zneutralizować go zagraniem z kickiem na BH (return z tego skrzydła bardzo nieregularny i podatny na błędy). Zagranie z FH, jak na challengerowy level, bardzo solidne, odgrywa dużo głębokich piłek.
- Raz za czas szarpie grę dropami z FH. W małych gierkach brakuje mu trochę precyzji i pomysłu.


Jutro, około 9, kolejny interesujący typ.

Ebden w Bet 365 po 1,40

Stephane Robert - Brendan Evans 1 1,45

Robert vel. "Brits killer" (pseudo nadane mu ze względu na demolkę jaką zazwyczaj robi tubylcom w turniejach rozgrywanych na wyspach), to typowy rzemieślnik, ale w swoim levelu bez większych słabości.

W kontekście jego jutrzejszego pojedynku z Evansem, najważniejsze jest to, że Amerykanin uosabia styl gry, przeciw któremu uwielbia grać.

Coś ze statystyki z mojej bazy danych: Przeciwko serwismanom/netrusherom wygrywa ok. 85% pojedynków. Zaręczam, taki bilans, jak i wcześniejszy, który Wam podałem - Schwanka przeciw pusherom, zdarzają się przy zestawieniach stylów gry niezmiernie rzadko.


Wrażenie optyczne z gry jednego i drugiego: Robert nie posiada mocnej broni ofensywnej ( z obydwóch skrzydeł, szczególni z Bh, narzuca wymianom dobre tempo, ale nie wbija gwoździ w kort), ale potrafi być solidny aż do bólu. Jego siłą dobre poruszanie się po krocie (jest zwrotny, bardzo szybki, dobrze biega między liniami), spryt, gra obronna, antycypacja. Ma w swoim arsenale precyzyjne passingshoty i bardzo solidny return, dzięki czemu poluje na zawodników bez "planu b", mniej regularnych.

... Evans właśnie do takich należy. Z głębi pola jest bardzo nieregularny, brakuje jego grze płynności, rytmu, przez co oglądanie jej jest często uciążliwe, a on sam falami zdobywa i traci punkty. Stara się uderzać mocno z obydwóch stron (lepszym skrzydłem FH, którym szuka winnersów, bardzo groźnie przyspiesza po krosie i z odwrotnego wzdłuż linii. 2BH gorszym skrzydłem, bardzo często nim slajsuje.
Wycieczki do siatki, to podstawowy element jego stylu gry („Volleys are usually my strength and my game style is to come in" - jak sam twierdzi ), problem jest taki, że czucie volleyowe ma bardzo przeciętne, a do tego taktyka ataków, momenty ich wyboru, też pozostawiają wiele do życzenia. Do tego jest bardzo wybuchowy.
Moze być groźny, gdy jest w formie. Hmmm... w zeszłym tygodniu widziałem jego dwa mecze w Heilbronn. w pierwszym męczył się z Henrychem niemiłosiernie, przegrywał nawet 6:4 *5:4, ale jego rywal zachował się jak frajer. Później zdemolował go Ouanna.

Chall w Dallas

Andre Begemann - Dane Webb 1 1,14 (bet 365)

Wiem, że kurs śmieszny, ale 30/10 to nawet mało.

Andre Begemann - Dane Webb 6:1 6:2



Thiemo De Bakker - Jan Hajek 1 1,60

To może być turniej, w którym De Bakker - nadzieja holenderskiego tenisa, udowodni, że jest bardzo blisko opuszczenia challengerowego levelu. Zresztą kalendarz jego występów na najbliższe miesiące jest wypełniony turniejami rangi ATP(Marsylia,Dubai,Indian Wells, Miami), a to znak, że czuje się coraz pewniej, że to przełomowy sezon. Zresztą, jego pojedynek z Roddickiem podczas AO, pokazał, że jego aspiracje są uzasadnione.

Nie róbmy z Jana Hajka strasznego leszcza, w kontekście innych nawierzchni niż clay, nie liczmy, że to będzie łatwy dla Holendra mecz, ale tym razem, na dodatek na holenderskiej ziemi, na niespodziankę bym nie liczył.

Zestawiając ich style gry, atutem Czecha jest sprytna i inteligentna defensywa, która sprawia, że kolekcjonuje punkty po błędach rywali. Na wiele prezentów ze strony Thiemo liczyć jednak nie powinien, bo to zawodnik, który potrafi cierpliwie budować akcję, a przy tym dobrze wybiera momenty ataków, generując sporą agresję.



I obiecany prezent:


Thiemo De Bakker

- Pierwszy serwis agresywny (1- średnio ok. 180 km/h, najmocniejsze pod 210km/h), urozmaicony - szuka nim wew. linii kara serwisowego, potrafi też wyrzucić rywala z kortu; może powinien być trochę bardziej slajsowany. Drugie podanie, jak na rozgrywki pro, jest przeciętne, to niewątpliwie jego słabośc; uderzane z kickiem, czasem rotowane, ale zbyt pasywne (średnio ok. 140 km/h).
- Z głębi pola prezentuje kontrolowaną agresję, jest cierpliwy, potrafi budować akcje. Uderzenia ma urozmaicone, gdy trzeba o bardziej defensywnym profilu, z większa domieszka topspinu, a kiedy ma sposobność, to płynnie przechodzi do ataku, uderzając bardziej płasko.
- FH lepszym skrzydłem, potrafi skończyć wzdłuż linii, rotując piłkę zaatakować po krosie; czasem uderza z odwrotnego, ale często, w stosunku do BH, jakoś specjalnie nie poprawia się wtedy jakość uderzenia (spóźnia z ustawieniem ciała, a wtedy posyła piłkę bez mocy, często zbyt krótko - w tym przypadku widać, iż musi poprawić prace stóp). 2BH bardziej defensywny, chociaż potencjał uderzenia ma spory; czasem spowalnia rytm akcji slajsem; to mniej regularne skrzydło, powinien nim też częściej zmieniać kierunki.
- Miewa czasami problemy ze złapaniem właściwego rytmu, a to niweluje jego talent i technikę. Ciekawe jest to, że gdy ma łatwą piłkę na rakiecie, to często drży mu ręka, wyrzuca ją z kortu, posyła ją blisko rywala, pozostawiając mu szansę na kontrę.
- Wycieczki do siatki urządza sobie niezbyt często, jedynie wtedy, gdy zepchnie rywala do głębokiej obrony, czasem zagra serve&volley. Volleye z FH do poprawy.
- Skuteczne, niesygnalizowane dropy z FH.
- Przeszkodą, by błyszczał na szybszych nawierzchniach, jest zbyt często dodawany do uderzeń topspin.
- Zwycięzca juniorskiego Wimbledon 2006.

Thiemo De Bakker - Jan Hajek 7:6 6:3


Chall w Belgradzie


Andrey Golubev - Alexandre Sidorenko 1 1,42


- Zeszłotygodniowy, kapitalny mecz Golubeva z Youzhnym nie powinien nikogo dziwić, bo to, że Andrey ma wielki potencjał, wiadomo od dawna. To mało jednak, by był to najważniejszy argument, przed dzisiejszym meczem z Sidorenko, bo wiadomo też przecież, że chimeryczny jest bardzo.

Co mnie przekonało?

- Dziś Sidorenko może nie mieć czasu na oddech. On nie lubi, gdy piłka szybko odbija się od kortu - na dodatek z niskim kozłem. W zeszłym tygodniu w Bergamo, straszliwie się na takiej gubił, a syntetyczna nawierzchnia w Belgradzie zaoferuje mu to samo. Bardziej komfortowo czuje się, mając czas na uderzenie. Na potwierdzenie wyciągu z moich notatek, zerknąłem na incydentalnie zwyżki jego formy na hali - wszystko to miało miejsce we francuskich turniejach rozgrywanych na hardGreenst (wolna nawierzchnia halowa, skala itf 3 - medium), Grenoble, Orleans, Rennes. Niedawnego, interesującego występu w Zagrzebiu nie liczę, bo tam warunki do gry też nie były szybkie.

- Bardzo agresywny styl zawodników pokroju Golubeva zdecydowanie mu nie leży, z takimi rywalami poza clayem przegrywa bardzo często. Od 2007 roku wygrał tylko i to w swoim klimacie z chimerycznym Brendanem Evansem, marnymi Langerem, Nielsenem, van der Merwe oraz właśnie z... Golubevem

Widzę też ładny kurs,w stosunku do minimalnego ryzyka, na Jana Minara z Cacicem (1,22). Czech jak taran przeszedł kwale,w których nawet najsłabszy jego rywal to prezentował zupełnie inną klasę, niż dzisiejszy "wynalazek".

Matthew Ebden - Yuichi Ito 2:6 5:7 (zapomniałem podsumować).
Andrey Golubev - Alexandre Sidorenko 6:3 6:3
Jan Minar - Nikola Cacic 6:3 7:5



Juan Carlos Ferrero - Igor Andreev (-1.5/+1.5) 2 1,60

Dziś bez "racjonalnych przesłanek", na których zazwyczaj opieram swoje typy Punktem wyjścia jest przeczucie, że:

- Rosjanin przerwie wreszcie koszmarną serię ich 4 pojedynków, w których nie wygrał seta.

- Czas zacząć odliczanie, do zakończenia kapitalnej serii zwyciestw "Mosquito".