Quote:

---

A wracając do Grishama, to czytajac recenzje/opinie innych, mam wrażenie, że przeczytalem jego 2 najslabsze ksiazki. Komore i Ominąć święta.

---

Quote:

---

nooo zamówiłem książeczki, kilka wieczorów będzie zerwanych:

- Zew Cthulhu , Howard Phillips Lovecraft

---

Quote:

---

mam wszystkie ksiażki alex kavy, pierwsze książki są the best of the best, maggie rządzi ! później kavie doskwiera gwiazdorstwo i wypuszcza poprostu gnioty, ale gdy wyjdzie następca fałszywego kroku, chyba ukarze się gdzieś na dniach spewnością kupie i sprawdze w jakiej formie jest pani kava

pozdro

polecam pierwsze 3 książki, bardzo wartko napisane kryminały psychologiczne, trzymające w napięciu do końca

---

Zgadzam sie z opinia Szczypiora Najlepiej wezcie kupcie (zalatwcie) sobie wszystkie trzy pierwsze od razu i czytajcie jedna za druga Naprawde warto.

Jestem w trakcie:

Dean Koontz - Falszywa pamiec,

Dzisiaj ja prawdopodobnie skoncze, jak dotychczas nie zawiodlem sie, ciekawa fabula, rozni bohaterowie (pod wzgledem wszystkiego ) kazdy znajdzie kogos dla siebie Dla tych, ktorzy lubia chwycic dobra sensacje/thriller pozycja jak najbardziej. Polecam.

Quote:

---

Skarcił sie w myslach, tez przeciez mogl wypelniac krzyzowki... no wprawdzie najpierw musialby przypomniec sobie wszystkie litery, ale przeciez to nic trudnego, miesiac i by sobie przypomnial... zreszta cyrylicę od czasow carskiej szkoły mial opanowaną lepiej niz łacinkę. Mozna pisac ruskimi literami - przeciez i tak odczytają...

---

niezły fragment, jeżeli taka jest cała ksiązka to przeczytam na 100% jak skończę: Elliot Aronson - "Człowiek - istota społeczna" ..ostro psychologiczna książka, kiedyś w liceum nauczycielka ją polecała aby przeczytać na wakacje jak się bedziemy nudzić, teraz kiedy już skonczyłem szkołe postanowiłem przeczytać, póki co tylko 1/3 ale książka jest świetna, polecam

Quote:

---

Pilipiuk wydal tez "dziennik norweski" w ktory jest troche ciagu dalszego rodu paczenko ktory wystepuje u Wedrowycza. dobry czasaczarny humor. polecam

---

Jeszcze jej nie czytalem, kiedys to zrobie. Pilipiuk pisze tez dalsze tomy przygod Pana Samochodzika, ale na to to juz chyba za stary jestem, wiec podziekuje.

Wkleje jeszcze jedno opowiadanie o Jakubie (wspomnialem o nim wyzej)


Matryca

Jakub wiedział że coś się wydarzy. Koło południa wygrzebał się wreszcie ze swojego barłogu i stanął w progu chałupy.
– Kurde – mruknął patrząc na niebo zaciągnięte chmurami.
Potem spuścił głowę i dla odmiany kontemplował podwórze. Szare błoto, a wcale nie łatwo było uzyskać taki kolor z lessu, połamane części maszyn rolniczych, potłuczone flaszki zabezpieczające przed wrogiem który podkradłby się w nocy na bosaka, ogryzione kości psów... Wszystko było w porządku. Nieoczekiwanie jego wzrok napotkał obcy element. Mały biały królik trącił nosem kawałek ogryzionej cebuli i pokicał w stronę szopy. – Hy, pasztet – zidentyfikował zwierzę stary kłusownik. Zanurkował do chałupy i po trzech sekundach stał już w progu, uzbrojony w karabin, jeszcze z pierwszej wojny światowej. Przeładował z trzaskiem broń. Do ust napłynęła gęsta ślina, tylko że... królika nigdzie już nie było widać. Egzorcysta ruszył kłusem, zajrzał do szopy, a potem za nią. Dostrzegł skrawek białego ogonka znikający właśnie w pokrzywach. Wypalił, przeładował i wystrzelił ponownie. Spudłował.
– Kurde, pokrzywy zasłaniają – mruknął wyjmując z kieszeni granat.
Zaraz jednak poniechał zamiaru. Z lufą opuszczoną w stronę ziemi ruszył starą, ledwo widoczną wśród zielska ścieżką. Po kilku minutach dróżka doprowadziła go do sąsiedniego gospodarstwa. Opuszczona przed laty chałupa chyliła się ku ziemi, w ścianach ziały przestrzeliny od pocisków z rusznicy przeciwpancernej. Wędrowycz już nawet nie pamiętał, o co poszło. O płot, a może o miedzę? Wypaczone drzwi były gościnnie uchylone, królik właśnie znikał wewnątrz. Jakub wsunął do ładownicy kolejne dwa pociski i wkroczył do środka. Kuchnia, pokój po lewej stronie. Pchnął drzwi i zatrzymał się zaskoczony na progu.
– Kuźwa, obcy w naszej wsi! – sapnął.
Pośrodku pokoju stał wygodny fotel, na oko sądząc zagraniczny i pierońsko drogi. Mebelek kryty był cienką skórą i Jakub zaraz pomyślał, jak bardzo by mu się przydała do łatania spodni na kolanach. Na fotelu siedział Mulat w ciemnych okularach, także przyodziany w skóry.
– Hy, a coś ty za jeden? – zaciekawił się egzorcysta.
Przybysz zagdakał coś w obcym języku
– Cholera, nie rozumiem po murzyńsku – zasępił się Wędrowycz. – Wódki chcesz?
Koleś, choć obcy, wyglądał sympatycznie. Słowo „wódka” też chyba znał, bo pokręcił przecząco głową.
– Ze mną się nie napijesz?! – warknął Jakub, wciskając nieznajomemu kubek. Potem dolał z piersiówki najlepszej śliwowicy.
Gość z wahaniem przełknął poczęstunek, a potem z uśmiechem wygłosił dłuższą tyradę, zakończoną najwyraźniej pytaniem.
Jakub nic z tego nie zrozumiał, ale nie chciał peszyć sympatycznego bambusa. Pogrzebał w pamięci, szukając możliwie międzynarodowych słów.
– Okey – powiedział.
Odpowiedź wyraźnie uszczęśliwiła gościa. Wyjął z kieszeni pudełko. Wewnątrz znajdowały się dwie tabletki: czerwona i niebieska. Uśmiechnął się lekko i podał je Jakubowi.
– Mam to łyknąć? – upewnił się bimbrownik.
Facet wygłosił kolejną tyradę, będącą najwyraźniej potwierdzeniem, a potem sięgnął za fotel. Wyjął antyczny, przedwojenny telefon na korbkę i przyłożył słuchawkę do ucha. A potem zniknął.
– Kurde – sapnął Jakub. – Zawsze wiedziałem, że telefon to wynalazek szatana, ale żeby tak ludzi wsysał!?
Celnym kopem rozwalił aparat, a potem opuścił ruinę. Pudełko z tabletkami wrzucił do kieszeni.
Egzorcysta wkroczył dumnie do knajpy i uśmiechnąwszy się szeroko, powiódł wzrokiem po sali. W jednej chwili jego uśmiech ustąpił miejsca grymasowi obrzydzenia. Połowa pomieszczenia została oddzielona sznurkiem. Przy kilku stolikach siedzieli najgorsi wojsławiccy menele. Do oparcia krzeseł przyczepione były baloniki zrobione z kondomów, wypłowiałe serpentyny zwisały z sufitu.
Pośrodku sali królował Piotr Bardak. Menele właśnie wznosili toast na jego cześć.
– A taki miałem dobry humor – parsknął Jakub sadowiąc się w mniejszej sali, przy stoliku kumpli. – Co to za szopka?
– Urodziny obchodzi – wycedził Semen. – Swoim kumplom dziś stawia za darmo.
– Na takie gówno, jakie im stawia, każdego stać – zarechotał Jakub. – A nas stać tak samo, tylko bardziej. Barman, pięćdziesiąt piw! Na mój rachunek!
– Kredyt wyczerpany – powiedział ajent zza lady. – Wisisz od tygodnia za tamtą skrzynkę pryty...
– Jutro zapłacę – jęknął egzorcysta.
– Przykro mi. Forsa na stół.
Wędrowycz zaklął i wyciągnął rezerwę. Po chwili przed każdym z nich stanęła szklanka, a pośrodku stołu – butelka jabłkowej ambrozji. Semen, z racji swej uczoności, wyraził kiedyś wątpliwość, czy istotnie bogowie Olimpu pijali taki siarkowy zajzajer, ale napis na etykietce był jednoznaczny...
Nalali i stuknęli się szklankami.
– Sto lat, sto lat! – dobiegło z sali obok.
– Ech, aż serce boli – mruknął Jakub. – Muszę łyknąć coś na uspokojenie.
Józef, rozumiejąc go trochę opacznie, napełnił szklankę. Egzorcysta wyjął z kieszeni pudełko z tabletkami i zażył od razu obie. Popił solidnym łykiem pryty.
– Ups – potrząsnął głową. – Coś jest nie tak... A potem runął w ciemność.
Przebudzenie nie należało do najprzyjemniejszych. Ocknął się leżąc w wannie pełnej jakiegoś różowego kisielu. Usiadł gwałtownie, aż odpadło mu kilka rurek i rozejrzał się wokoło. Wanny wyrastały z wielgachnej kolumny; były ich setki...
– A cóż to takiego?! – zdumiał się. – Też mnie wessało przez telefon, czy ki diabeł?
Nie, diabła zdecydowanie wykluczył. Był już przecież w piekle i tam było jednak inaczej... Z zaciekawieniem obejrzał czerwoną rurkę, która odpadła od jego lewej ręki. Sączyła się z niej bezbarwna ciecz. Polizał.
– A, to rozumiem – mruknął, czując wyraźny posmak pryty.
Zajrzał do sąsiedniej wanny. Piotr Bardak leżał w niej, śpiąc spokojnie.
– Hmmm – zadumał się Jakub, a potem jego oblicze wykrzywiło się z dzikiej uciechy. Sięgnął, wyrwał z żyły wroga rurkę doprowadzającą alkohol.
– Będziesz miał urodzinki, ścierwo – warknął.
A potem uwalił się wygodnie w wannie i poprzyczepiał sobie wszystko, co odpadło. Jako ostatni podłączył przewód z prytą.
Wstrząs tym razem nie był silny. Znów siedział w knajpie, a właściwie leżał z twarzą w talerzu. Podniósł się z trudem. Odetchnął głęboko.
– No, Jakub, jak się tak zwaliłeś mordą w kotleta, to myśleliśmy, że zawał serca może... – powiedział Semen.
– Miałem mały zawrót głowy – wyjaśnił egzorcysta. – Już mi lepiej.
Godzinkę później, przyjemnie zawiani, opuszczali knajpę. Przyjęcie urodzinowe właśnie dogasało. Solenizant duszkiem pił kolejną szklankę wódki.
– I jak? – zapytali menele.
– Znowu nic – odpowiedział z rozpaczą...
Piotr Bardak przeżył wiele lat. Jego przypadek stał się szeroko znany w kręgach medycznych. Z bliska i z daleka przybywali uczeni, by zobaczyć prawdziwy dziw nad dziwy: człowieka, który mógł wypić kanister spirytusu, a mimo to alkomat zawsze podawał wynik 0,0 promila.

Quote:

---

W letni świt 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca, księgarza i antykwariusza, do niezwykłego miejsca w sercu starej Barcelony, które wtajemniczonym znane jest jako Cmentarz Zapomnianych Książek.

Zgodnie ze zwyczajem Daniel ma wybrać, kierując się jedynie intuicją, książkę swego życia. Spośród setek tysięcy tomów wybiera nieznaną sobie powieść "Cień wiatru" niejakiego Juliana Caraxa. Zauroczony powieścią i zafascynowany jej autorem Daniel usiłuje odnaleźć inne jego książki i odkryć tajemnicę pisarza, nie podejrzewając nawet, iż zaczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia, która da również początek niezwykłym opowieściom, wielkim namiętnościom, przeklętym i tragicznym miłościom rozgrywającym się w cudownej scenerii Barcelony gotyckiej i renesansowej, secesyjnej i powojennej.

---

Quote:

---

Naprawde polecam ksiazke, ktora poleca Szyczypior.

Szczypior, a czytales pozostale ksiazki o przygodach Jakuba Wędrowycza? Jest jeszcze "Czarownik Iwanow", "Weźmirz Czarno Kure" i "Kronika Jakuba Wedrowycza". Przeczytalem wszystkie na wakacjach dwa lata temu i niezle sie bawilem. Niektore opowiadania niesamowite. Powiem tylko, ze Jakub m.im. byl w piekle, w matrixie, zalatwil Terminatora, byl swiadkiem zatoniecia Titanica (juz wiem dlaczego zatonal). Przeczytalem tez inne ksiazki Pilipiuka: "Kuzynki", "Ksiezniczka" i "Dziedziczka" - zupelnie inny klimat (wampiry, czarodzieje, alchemicy, a wszytko to w obecnych czasach - akcja dzieje sie w wiekszosci w Krakowie), ale fajnie sie czyta, oraz "2586 krokow" - zbior swietnych opowiadan. Teraz zabieram sie za "Operacje: Dzien Wskrzeszenia" - kumpel mowi, ze fajna. No i czekam na piaty tom o Jakubie, ktory ma wyjsc jeszcze w tym roku...


Pozdro!

---

oczywiscie ze czytalem, czekam z niecierpliwoscią na "nowego" Wedrowycza,

z pilipiuka czytałem jeszcze zbior opowiadan 2586 kroków, Kiedys zabiore sie za Kuzynki...

narazie 3 dzien czytam Desperacje - Kinga i pewnie dzis skoncze

Quote:

---

Gra Endera, Orson Scott Card - jak ktoś wyżej napisał - POLECAM.

---

Quote:

---

Quote:

---

Gra Endera, Orson Scott Card - jak ktoś wyżej napisał - POLECAM.

---

Tak właśnie za ''Grę Endera'' mam zamiar się wziąść, czy ktoś mógłby tu podać z jakich dokładnie częśći się składa, chodzi mi tu o same tytuły.

---