Siedzimy z Pawłem Janasem na tarasie stadionowej restauracji we Wronkach. Selekcjoner zmartwiony, właśnie się dowiedział, że na zgrupowanie reprezentacji nie przyjedzie kontuzjowany Arkadiusz Głowacki. Musi pilnie kogoś znaleźć w jego miejsce.
Skwar, duchota, nie ma czym oddychać. Pragnienie gasimy zimnym piwem. Rozmowa toczy się w podobnym rytmie, jak dialogi w „Rejsie”.
– Kogo tu wziąć – głośno duma Janas.
– No nie ma kogo – pomaga jeden z jego asystentów.
– No weź, kogoś trzeba znaleźć – trapi się selekcjoner.
– Ale weź tu weź, jak nie ma.
Sytuacja wydaje się bez wyjścia. Selekcjoner spogląda na nas, ale też nikt nam nie przychodzi do głowy. Gdzieś w tle słychać muchę przelatującą obok stolika.
Nagle Janas niemal wyskakuje z krzesła. – Mam! Mam, znalazłem – cieszy się jak dziecko – Kukiełka! Jego weźmiemy.
Asystent pozostaje niewzruszony. Patrzy na swojego szefa, dłubie wykałaczką między zębami, a potem spluwa niedbale. – Rudy, kurwa, fałszywy.
Poprzedni temat
Lista tematów
